اثربخشی تمرینات یوگای خنده بر اضطراب و کیفیت خواب سالمندان مبتلا به پارکینسون

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 کارشناس ارشد روان‌شناسی ورزشی دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج، ایران

2 هیئت‌علمی دانشکده تربیت‌بدنی و علوم ورزشی دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج، ایران

3 فلوشیپ اختلال حرکتی، متخصص مغز اعصاب، دانشگاه علوم پزشکی ایران

چکیده

سالمندی یکی از حساس‌ترین مراحل رشد زندگی انسان است که گذر از آن با داشتن کیفیت زندگی بالا می‌تواند روند آن را تسهیل کند. پارکینسون بعد از آلزایمر شایع‌ترین بیماری در سالمندان است و این امر نیاز به توجه بیشتر در حوزه درمان را می‌طلبد. بنابراین هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی تمرینات یوگای خنده بر اضطراب و کیفیت خواب سالمندان مبتلا به پارکینسون بود. پژوهش حاضر، نیمه تجربی به همراه پیش‌آزمون و پس‌آزمون بود. نمونه آماری این پژوهش 24 نفر سالمند مبتلا به پارکینسون مراجعه‌کننده به بیمارستان حضرت رسول اکرم (ص) شهر تهران در دامنه سنی 55 تا 75 سال بود. شرکت‌کنندگان به‌طور تصادفی در دو گروه 12 نفره کنترل و تجربی قرار گرفتند. از سیاهه اضطراب بک و آزمون کیفیت خواب پیتزبورگ به‌ عنوان ابزار در این پژوهش استفاده شد. گروه تجربی علاوه بر درمان دارویی معمول، به مدت 8 هفته، هر هفته دو جلسه (45 دقیقه­ای) زیر نظر مربی رسمی و متخصص مورد مداخله قرار گرفت. جهت تجزیه‌ و تحلیل داده‌ها از آزمون شاپیرو-ویلک و یو من-ویتنی استفاده شد. نتایج نشان داد یک دوره تمرینات یوگای خنده منجر به کاهش معنادار اضطراب سالمندان مبتلا به پارکینسون شد (001/0P<). همچنین این مداخله منجر به افزایش معنادار کیفیت خواب (001/0P<)، خرده­مقیاس‌های کیفیت ذهنی خواب (003/0P<) و تأخیر در به خواب رفتن (008/0P<) شد اما در خرده­مقیاس‌های مدت‌زمان خواب (755/0P<)، بازدهی خواب (242/0P<)، اختلالات خواب (068/0P<)، استفاده از داروهای خواب‌آور (755/0P<) و اختلال عملکرد روزانه (755/0P<) تفاوت معناداری وجود نداشت. با توجه به یافته‌های این پژوهش می‌توان از مداخله تمرین یوگای خنده به ‌عنوان یک درمان مکمل، در کنار سایر روش‌های درمانی، جهت کاهش اضطراب و بهبود کیفیت خواب سالمندان مبتلا به پارکینسون استفاده نمود.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

The Effectiveness of Laughter Yoga Exercises on Anxiety and Sleep Quality in the Elderly suffering from Parkinson's Disease

نویسندگان [English]

  • Azadeh Memarian 1
  • Afsaneh Sanatkaran 2
  • Seyyed Mohialdin Bahari 2
  • Seyed Amir Hassan Habibi 3
1 M.Sc in Sport Psychology, Islamic Azad University Karaj Branch, Iran
2 Science Commitee, Department of Physical Education and Sport sciences Islamic Azad University Karaj Branch
3 Movement disorder fellowship, Neurologist, Iran University of Medical Science
چکیده [English]

Elderliness is one of the most sensitive stages in the development of a person's life, and passing through it with a high quality of life can facilitate the process. Parkinson's after Alzheimer's is the most common disease in the elderly, and this requires more attention in the field of treatment. Therefore, the purpose of this study was to investigate the effectiveness of laughter yoga exercises on the anxiety level and quality of sleep in the elderly suffering from Parkinson's. The present study was semi empirical using pre-test and post-test. The sample of this study was 24 elderly patients with Parkinson's disease referred to Hazrat Rasoul-e-Akram Hospital (Tehran, Iran) in the age range of 55 to 75. The participants were randomly assigned into two groups of experimental and control, each group containing 12 patients. The tools used in this research included Beck Anxiety Inventory and The Pittsburgh Sleep Quality Index (PSQI). The experimental group, in addition to the usual drug therapy, was subjected to two sessions (45 minutes each) per week for 8 weeks, under the supervision of an official and specialist trainer. Mann–Whitney U test and Shapiro–Wilk test were used for data analysis. The results showed that a period of laughter yoga exercises led to a significant reduction in anxiety level in the elderly with Parkinson's disease (P<0.001). Also, this intervention led to a significant increase in sleep quality (P<0.001), subscales of subjective sleep quality (P<0.003) and sleep latency (P<0.008). But there was no significant difference in subscales of sleep duration (P<0.755), sleep efficiency (P<0.242), sleep disturbance (P<0.068), use of hypnotics (P<0.755) and daily dysfunction (755 / 0P) 0P <). According to the findings of this study, we can use the practice of laughter yoga as a complementary therapy, along with other therapeutic methods, to reduce the anxiety and improve the quality of sleep in the elderly with Parkinson's disease.
 

کلیدواژه‌ها [English]

  • Yoga
  • laughter
  • anxiety
  • sleep quality
  • Parkinson's disease
اصلانخانی، م. ع. (1387). رابطه میزان فعالیت‌های بدنی با سطح سلامت عمومی سالمندان زن و مرد شهر تهران. نشریه علوم حرکت انسان، 1، 57-51.
افشار، م.، و قندهاری، ک. (1385). ترومور دست راست شایع‌ترین تظاهر اولیه بیماری پارکینسون. مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی بیرجند، 13(3)، 15-9.
بدر، ز. (1393). اثر خنده‌درمانی بر سلامت عمومی و استرس پرستاران شاغل در بیمارستان‌های شهر یاسوج (پایان‌نامه کارشناسی ارشد چاپ نشده). دانشگاه آزاد اسلامی واحد یاسوج.
بهزادی، ع. (1389). اثربخشی خنده‌درمانی کاتاریا بر میزان افزایش سلامت عمومی سالمندان مرد ساکن آسایشگاه شهید هاشمی نژاد «موسسه خیریه و نیکوکاری ریحانه» (پایان‌نامه کارشناسی ارشد چاپ‌ نشده). دانشگاه علامه طباطبایی، تهران.
بیات، س.، جعفری، ا.، و بهبودی، م. (1393). تأثیر خنده‌درمانی و فعالیت‌های بدنی در احساس تنهایی و شادکامی سالمندان. نشریه علوم رفتاری، 6(20)، 82-65.
پزشکی، م. (1390). قدرت خنده. تهران: نسل نواندیش.
پیرس، ج. (1387). پارکینسون (ترجمه ف. همت­خواه). تهران: نیریز. (تاریخ انتشار به زبان‌اصلی، 1997)
حیدری، ع ر.، احتشام­زاده، پ.، و مرعشی، م. (1389). رابطه شدت بی­خوابی، کیفیت خواب، خواب‌آلودگی و اختلال در سلامت روان با عملکرد تحصیلی در دختران. فصلنامه علمی پژوهشی زن و فرهنگ، 1(4)، 76-65.
خالقی، ف. (1392). بررسی اثربخشی مداخله تلفیقی شناختی-رفتاری مبتنی بر خنده‌درمانی و یوگای لگن بر رضایت زناشویی، سلامت عمومی افسردگی در زنان میانسال مبتلا به سردمزاجی شهرستان ملایر (پایان‌نامه کارشناسی ارشد چاپ‌ نشده). دانشگاه پیام نور، تهران.
خرسند، س. (1394). تأثیر تمرینات یوگای خنده بر میزان رضایت از زندگی و افسردگی سالمندان 65-70 سال ساکن در خانه سالمندان (پایان‌نامه کارشناسی ارشد چاپ ‌نشده). دانشگاه آزاد اسلامی، کرج.
خیراندیش، آ. (1393). اثربخشی یوگای خنده بر استرس و افسردگی بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس (ام اس) (پایان‌نامه کارشناسی ارشد چاپ‌ نشده). دانشگاه الزهرا، تهران.
راد، م.، برزویی، ف.، و محبی، م. (1394). تأثیر خنده‌درمانی برشدت خستگی و کیفیت زندگی مبتلایان به سرطان پستان تحت اشعه درمانی خارجی. مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی زنجان، 24(103)، 114-102.
سلیمانی، م. ع.، و یعقوب­زاده، آ. (1394). زندگی با پارکینسون. تهران: نشر جامعه نگر.
شهابی، ا. (1394). بررسی اثربخشی خنده‌درمانی و قصه درمانی بر کاهش لجبازی و نافرمانی کودکان پیش‌دبستانی (پایان‌نامه کارشناسی ارشد چاپ‌ نشده). دانشگاه فردوسی، مشهد.
شهیدی، م. (1387). مقایسه اثربخشی روش خنده‌درمانی کاتاریا و ورزش‌درمانی به شیوه گروهی در کاهش افسردگی و افزایش رضایت از زندگی زنان سالمند کانون‌های جهان‌دیدگان شهر تهران (پایان‌نامه کارشناسی ارشد چاپ‌ نشده). دانشگاه علامه طباطبایی، تهران.
صادق­نیت، خ.، و امینیان، ا. (1392). اختلال خواب و فعالیت‌های شغلی. تهران: انتشارات تیمورزاده.
طاهری، ح. ر.، پژهان، ا.، طاهرزاده، ج.، سید احمدی، م.، و کیوان­لو، ف. (1390). تأثیر یک دوره حرکت‌درمانی منتخب بر تعادل و الگوی راه رفتن در بیماران پارکینسونی. مجله دانشکده پزشکی اصفهان، 29(153)، 1285-1277.
عابدزاده، م. (1390). تأثیر تمرینات تعادلی بر افسردگی و کیفیت زندگی بیماران مبتلا به پارکینسون اصفهان (پایان‌نامه کارشناسی ارشد چاپ‌ نشده). دانشگاه اصفهان.
عسکریان، ز.، نجفی، م ر.، و چیت‌ساز، ا. (1391). کیفیت خواب در بیماران مبتلا به پارکینسون. مجله دانشکده پزشکی اصفهان، 30(206)، 1473-1468.
عمرانی، ر. (1389). بررسی تأثیر موسیقی‌درمانی و خنده‌درمانی بر کاهش اضطراب قبل از عمل جراحی در خانم‌ها (پایان‌نامه کارشناسی ارشد چاپ نشده). دانشگاه پیام­نور، تهران.
فتوحی، م. (1389). تعیین سطح کیفی خواب در بیماران مراجعه‌کننده به درمانگاه داخلی اعصاب بیمارستان رسول اکرم در نیمه دوم سال ۱۳۸۹ که تحت عمل جراحی deep brain stimulation قرارگرفته‌اند (پایان‌نامه دکتری چاپ‌ نشده). دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی، تهران.
کاتاریا، م. (1383). خندیدن دلیل نمی‌خواهد (ترجمه م. پزشکی). تهران: انتشارات نسل نواندیش. (تاریخ انتشار به زبان‌اصلی، 2002)
کیخای حسین­پور، ا. (1391). تأثیر تمرینات یوگای خنده بر عوامل روانی حرکتی بیماران مبتلا به پارکینسون (پایان‌نامه کارشناسی ارشد چاپ نشده). دانشگاه اصفهان.
مددی، م.، و خدابخشی­کولایی، آ. (1395). اثربخشی خنده‌درمانی کاتاریا و فعالیت‌های فیزیکی بر امید و معناجویی در سالمندان شهر تهران. نشریه پژوهش توان‌بخشی در پرستاری، 2(2)، 48-40.
مشفقی، ف.، عسگری، ک.، مولوی، ح.، و چیت‌ساز، ا. (1388). بررسی اثربخشی گروه‌درمانی شناختی-رفتاری بر افسردگی و کیفیت زندگی بیماران مبتلا به پارکینسون شهر اصفهان (پایان‌نامه کارشناسی ارشد چاپ‌شده). دانشگاه اصفهان.
نجاریان، ا.، نورالهی­مقدم، ح.، مرتاضیان، م.، حاج­فتحعلی، ا. ر.، و جمشیدی، م. (1386). بررسی اثر لوودوپا بر تغییرپذیری ضربان قلب در بیماری پارکینسون. مجله دانشگاه علوم پزشکی ارتش جمهوری اسلامی ایران، 5(3)، 1292-1287.
یکتامرام، ع. م. (1388). توان‌بخشی بیماران جسمی و حرکتی کتاب توان‌بخشی (پارکینسون). تهران: اداره کل روابط عمومی سازمان بهزیستی کشور.
یوسفی، ب.، تأدیبی، و.، و طاهرزاده، ج. (1388). تأثیر یک دوره تمرینات حرکت‌درمانی بر کیفیت زندگی بیماران مبتلا به پارکینسون. فصلنامه المپیک، 2(46)، 81-73.
 
Beck, A. T., Epstein, N., Brown, G., & Steer, R. A. (1988). An inventory for measuring clinical anxiety: Psychometric properties. Journal of Consulting and Clinical Psychology, 56, 893-897.
Buysse, D. J., Reynolds, C. F., Monk, T. H., Berman, S. R., & Kupfer, D. J. (1989). The Pittsburgh Sleep Quality Index: a new instrument for psychiatric practice and research. Psychiatry research, 28(2), 193-213.
Dalgas, U., Stenager, E., & Ingemann-Hansen, T. (2007). Multiple sclerosis and physical exercise: recommendations for the application of resistance, endurance-and combined training. Multiple Sclerosis, 14(1), 35-53.
Gammage, K. L., Drouin, B., & Lamarche, L. (2016). Comparing a Yoga Class with a Resistance Exercise Class: Effects on Body Satisfaction and Social Physique Anxiety in University Women. Journal of Physical Activity and Health, 13(11), 1202-1209.
Hirosaki, M., Ohira, T., Kajiura, M., Kiyama, M., Kitamura, A., Sato, S., & Iso, H. (2013). Effects of a laughter and exercise program on physiological and psychological health among community-dwelling elderly in Japan: Randomized controlled trial. Geriatrics & Gerontology International, 13(1), 152-160.
Iranzo, R. A., Bergareche, A., & Campos, V. (2011). Sleep disorders in Parkinson disease. Neurologist, 17(6 Suppl. 1), S38-S42.
Margis, R., Donis, K., Schonwald, S. V., Fagondes, S. C., Monte, T., Martin-Martinez, P, … Rieder, C. R. (2009). Psychometric properties of the Parkinson's Disease Sleep Scale-Brazilian version.Parkinsonism & Related Disorders, 15(7), 495-499.
Martin, R. A. (2001). Humor, laughter, and physical health: methodological issues and research findings. Psychological Bulletin, 127(4), 504-519.
Morreall, J. (1986). The philosophy of laughter and humor. New York: State University of New York Press. 
Naismith, S. L., Hickie, I. B., & Lewis, S. J. (2010). The role of mild depression in sleep disturbance and quality of life in Parkinson's disease. Journal of Neuropsychiatry & Clinical Neurosciences, 22(4), 384-389.
Pearson, N. (2007). Literature Review and Rationale for Yoga for Depression. Life is now Physiotherapy. Canada: Life Is Now.
Provine, R. (2000). Laughter. New York: Penguin Books.
Scheller, D., Durmuller, N., Moser, P., & Porsolt, R. D. (2008). Continuous stimulation of dopaminergic receptors by rotigotine does not interfere with the sleep-wake cycle in the rat. The European Journal of Pharmacology, 584(1), 111-117.
Shams, G., Kaviani, H., Esmaili, Y., Ebrahimkhani, N., & Amin Manesh, A. (2011). Psychometric Properties of the Persian Version of the Padua Inventory: Washington State University Revision (PI-WSUR). Iran Journal of Psychiatry, 6(1), 12–18.
Shaumway cook, A., & Woollacatt M, H. (2007). Motor control: Teory and practical application. Baltimore MD: Williams & Willkins.
Swanson, C. R., Sesso, S. L., & Emborg, M. E. (2009). Can we prevent Parkinson's disease? Frontiers in Bioscience, 14, 1642-1660.
Whisonant, R. D. (1998). The Effects of Humor on cognitive Learning Computer-Based Environment. Virginia: Blacksburg.