رابطه خودمراقبتی با افسردگی سالمندان در دوران پساکرونا: نقش میانجی ناامیدی و حمایت اجتماعی

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

گروه روان‌شناسی، دانشکده علوم انسانی و اجتماعی، دانشگاه اردکان، اردکان، ایران

چکیده

سالمندی به عنوان یک مسأله مهم در سلامت روان‌شناختی و کیفیت زندگی افراد می‌باشد. سالمندان از افراد آسیب‌پذیر جامعه و مستعد اختلالات روانی به‌خصوص افسردگی می‌باشند. بنابراین هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه خودمراقبتی با افسردگی سالمندان در دوران پساکرونا با نقش میانجی ناامیدی و حمایت اجتماعی بود. طرح پژوهش همبستگی با روش مدل‌یابی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری شامل کلیه سالمندان استان تهران بود که نمونه‌ پژوهش با شیوه‌ی نمونه‌گیری در دسترس به تعداد 260 نفر انتخاب شدند. ابزارهای به کار رفته در این پژوهش شامل پرسش‌نامه افسردگی بک ویرایش دوم، پرسش‌نامه خودمراقبتی سالمندان هنجارشده توسط یونسی بروجنی و همکاران، پرسش‌نامه حمایت اجتماعی چند بعدی زیمت و مقیاس ناامیدی بک بود. داده‌های حاصل از پرسش‌نامه‌ها با استفاده از روش ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل معادلات ساختاری در نرم‌افزارهای SPSS نسخه 26 و Amos نسخه 24 مورد تحلیل قرار گرفتند. یافته‌ها نشان داد که رابطه خودمراقبتی با افسردگی از طریق ناامیدی (001/0>P، 087/β=-0) و رابطه خودمراقبتی با افسردگی از طریق حمایت اجتماعی (001/0>P، 126/0β=-) معنادار بود. با توجه به نتایج به‌دست آمده و روشن شدن روابط میان خودمراقبتی و افسردگی در سالمندان با میانجیگری دو عامل ناامیدی و حمایت اجتماعی، می‌توان در جهت کاهش افسردگی و پیامدهای روانی دوران پساکرونا در این جمعیت اقدامات مفیدی را به‌انجام رسانید.

موضوعات


عنوان مقاله [English]

The Relationship between Self-Care and Depression in Older People in the Post-COVID Era: The Mediating Role of Hopelessness and Social Support

نویسندگان [English]

  • Masoumeh Ebadi
  • Azra Mohammadpanah Ardakan
  • Zeinab Mollaeifar
Dept. of Psychology, Faculty of Humanities and Social Sciences, Ardakan University, Ardakan, Iran
چکیده [English]

Aging is an important issue in psychological health and quality of life. Older people are vulnerable members of society, particularly prone to mental disorders, especially depression. Therefore, the aim of the present study was to examine the relationship between self-care and depression in older people in the post-COVID era, with the mediating role of hopelessness and social support. The research design was correlational, using structural equation modeling (SEM). The statistical population consisted of all older people in Tehran province, with a sample of 260 individuals selected through convenient sampling. The tools used in this study included the second edition of the Beck Depression Inventory, the Elderly Self-Care Questionnaire (standardized by Younesi Borojeni et al.), the Multidimensional Scale of Perceived Social Support (Zimet et al.), and the Beck Hopelessness Scale. The data obtained from the questionnaires were analyzed using Pearson correlation coefficient and structural equation modeling in SPSS version 26 and AMOS version 24 software. The results indicated that the relationship between self-care and depression was significant through hopelessness (P<0.001, β = -0.87), and the relationship between self-care and depression was also significant through social support (P<0.001, β = -0.126). Based on the findings and the clarification of the relationships between self-care and depression in older people through the mediation of hopelessness and social support, effective actions can be taken to reduce depression and its psychological consequences in the post-COVID era for this population.