اثربخشی آموزش شوخ‌طبعی بر بهزیستی سالمندان

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

مرکز تحقیقات سالمندی ، دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی، تهران، ایران

چکیده

 شوخ­‌طبعی به عنوان جزئی از روان­‌شناسی مثبت‌­نگر، مفهوم فراگیر و چندگانه‌­ای دارد. با توجه به اهمیت و نقش شوخ­‌طبعی در سلامت جسمانی و روانی افراد و شیوع بالای مشکلات جسمانی و روان‌­شناختی در دوران سالمندی در همین راستا پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش شوخ­طبعی بر بهزیستی سالمندان انجام شد. این مطالعه از نوع نیمه تجربی با طرح پیش‌­آزمون و پس‌­آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه افراد سالمند ساکن شهر جم از توابع استان بوشهر در سال 1398-1397 بود. در این پژوهش 42 فرد سالمند با تخصیص تصادفی در دو گروه مداخله و کنترل قرار گرفتند. گروه مداخله 8 جلسه برنامه آموزش شوخ­طبعی مک­‌گی را دریافت کرد و گروه کنترل آموزشی ندیدند. در انتهای مطالعه 38  نفر وارد تحلیل شدند. جمع­آوری داده­ها در این پژوهش با استفاده از شاخص پنج سؤالی بهزیستی سازمان بهداشت جهانی انجام شد. داده‌­ها پس از ورود به نرم‌­افزار SPSS نسخه 24 با روش تحلیل کوواریانس تک­‌متغیری تحلیل شدند. یافته‌­ها نشان داد که بین گروه­ مداخله و کنترل از نظر بهزیستی تفاوت معنی‌­داری وجود داشت. به عبارت دیگر، آموزش شوخ­طبعی، باعث افزایش بهزیستی در افراد سالمند شد (001/0>P). بنابراین بکارگیری برنامه آموزش شوخ­طبعی توسط روان­شناسان و متخصصان حوزه سلامت روان در سطوح مختلف پیشگیری می­تواند مفید واقع شود.
 

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

The Effectiveness of Humor Training on the Elderly’s Well-being

نویسندگان [English]

  • Yadollah Abolfathi Momtaz
  • Mobarakeh Ansari
  • Mahshid Foroughan
Iranian Research Center on Aging, University of Social Welfare and Rehabilitation Sciences, Tehran, Iran. Malaysian Research Institute on Ageing (MyAgeing), Universiti Putra Malaysia
چکیده [English]

Sense of humor as a part of positive psychology seems to be a comprehensive and multiple concept. Given the importance of humor and its role in the physical and mental health of individuals and the high prevalence of physical and psychological problems in old ages, the present study investigated the effectiveness of humor training on elderlies’ well-being. It was a quasi-experimental study including pre-test and post-test design with experimental group. Participants included all elderlies living in Jam, Boushehr from 2018 to 2019 among whom 42 were selected and randomly assigned into experimental and control groups. The intervention group received eight sessions of humor training. At the end of the study, 38 people were entered the analysis. Data collection was performed using World Health Organization's well-being questionnaire with five items. Data were analyzed using univariate analysis of covariance (ANCOVA) in SPSS software version 24. Results showed a significant difference between experimental and control groups in terms of well-being. Indeed, humor training resulted in an increase of well-being in the elderly (p < 0.001). Therefore, applying humor training by psychologists and mental health professionals at different levels of prevention can be helpful.
 

References
Ahmadi, F., Salar, A, & Faghihzadeh, S. (2004). Quality of life in Zahedan elderly population. Hayat, 10(3), 61-67. [Persian]
Afshari, A., & Hashaemi, Z. (2019). The Relationship between religious exposure and psychological wellbeing with loneliness in the elderly. Journal of Aging Psychology, 5(1), 65-75.
Banisi, P. (2019). The Effectiveness of positivism training on subjective well-being, positive meta-emotion and self-management ability in the elderly women. Journal of Aging Psychology, 5(3), 217-227. [Persian]
Beh-Pajooh, A., Jahangiri, M, & Zahrakar, K. (2010). Humor skills training and reducing depression in patients with spinal cord injury. Developmental Psychology:
Iranian Psychologists, 6(23), 227-236. [Persian]
Cai, C., Yu, L., Rong, L., & Zhong, H. (2014). Effectiveness of humor intervention for patients with schizophrenia: a randomized controlled trial. Journal of psychiatric research, 59, 174-178.
Dehshiri, Gh., & Mousavi, SF. (2016). An Investigation into Psychometric Properties of Persian Version of World Health Organization Five Well-being Index. Clinical Psychology, 30(8), 67-75. [Persian].
Dionigi, R.A.(2015). Stereotypes of aging: their effects on the health of older adults. Journal of Geriatrics, Article 954027.
Eser, E., Çevik, C., Baydur, H., Güneş, S., Esgin, T. A., Öztekin, Ç. S., Eker, E., Gümüşsoy, U., Eser, G. B., & Özyurt, B. (2019). Reliability and validity of the Turkish version of the WHO-5, in adults and older adults for its use in primary care settings. Primary health care research & development20, e100. https://doi.org/10.1017/S1463423619000343
Falkenberg, I., Buchkremer, G., Bartels, M., & Wild, B. (2011). Implementation of a manual-based training of humor abilities in patients with depression: A pilot study. Psychiatry Research, 186(2-3),454-457.
Farokhzadiyan, A., & Mirderikvand, F. (2017). The effectiveness of self-centered therapy on increasing psychological well-being and reducing depression in the elderly. Journal of Aging Psychology, 4(3), 293-303. [Persian]
Ghanbari-Moghadam A. (2014). Healthy lifestyle and general health status and their predictors among senior citizens in tehran. (M. Sc. Thesis), university of social welfare rehabilitation sciences.
Heidari, M., & Ghodusi, M. (2015). Comparative self efficacy in elderly and non-elderly residents of family and nursing home in Shahrekord. Journal of Geriatric Nursing, 1(2), 68-78. [Persian]
Hosseini, R. S., Momtaz, Y.A, Mohammadi Shabalaghi, F., Soroush, M. R., & Delbari, A. (2019). Physical and Mental Health Status and Its Related Demographic Factors in Martyr\'s Elderly Parents: A Case Study of Tehran City. Iranian Journal of War and Public Health11(4), 207-216. [Persian]
Hosseininia, N., & Hatami, H. (2019). Anticipating retirees' quality of life based on mental well-bing and resiliency. Knowledge & Research in Applied Psychology, 20(1), 81-97. [Persian]
https://www.amar.org.ir (1396). Population and Housing Census Results1395. From https://www.amar.org.ir

 Joshua, A. M., Cotroneo, A., & Clarke, S. (2005). Humor and oncology. Journal of Clinical Oncology, 23(3), 645-648.

Khoshnou, H. (2015). The effect of back massageon on sleep quality among the residents of loghman nursing homes , bandar abbas. (M. Sc. Thesis), Social Welfare and Rehabilitation Science University. [Persian]  
Martin, R. A. (2001). Humor, laughter, and physical health: methodological issues and research findings. Psychological bulletin, 127(4), 504-519.
Martin, R. A. (2010). The psychology of humor: An integrative approach. Elsevier. Academic Press publications visit our. 
McGhee, l. (2010). Humor as Survival Training for a Stressed-Out World: The 7 Humor Habits Program. https://www.amazon.com/Humor-Survival-Training-Stressed-Out-World/dp/1452021813
Mirseifi Fard,S ., Fatollahzadeh L. N., Rostami M., & Darbani A S. (2017). The Effectiveness of Humor Training on Social Phobia Symptoms. Developmental Psychology: Iranian Psychologist, 14(53), 75-85. [Persian]
Mohammadi, M., & Kraskian-Mujembari, A. (2014). Determine the Psychometric Properties of Need for Humor Scale. Journal of Psychological Research, 6(24), 86-72. [Persian]
Moran, C. C. (1996). Short-term mood change, perceived funniness, and the effect of humor stimuli. Behavioral Medicine, 22(1), 32-38.
Morse, L. A., Xiong, L., Ramirez-Zohfeld, V., Anne, S., Barish, B., & Lindquist, L. A. (2018). Humor doesn’t retire: Improvisation as a health-promoting intervention for older adults. Archives of gerontology and geriatrics, 75, 1-5.
Mortazavi, S.S, Eftekhar H, Mohamad K, & Dorali R. (2011). Assessing the mental health status of elderly in Shahrekord and relationship with sociodemographic factors. Health Monitor Journal of the Iranian Institute for Health Sciences Research, 10(4), 485-492. [Persian]
Pasandideh, R., & Abolmaali, Kh. (2017). The effectiveness of mindfulness-based cognitive therapy on increasing well-being. Journal of Thought and Behavior, 41(11), 7-16. [Persian]
Topp, C. W., Østergaard, S. D, Søndergaard, S., & Bech, P. (2015). The WHO-5 well-being index: A Systematic review of the literature. Psychother Psychosom,84(3), 167–76.
Pourabdol, S., Abbasi, M., Pirani, Z., & Abbasi, M. (2015). The relationship between life expectancy and psychological  well-being with quality of life in the elderly. Journal of Aging Psychology, 1(1), 57-65. [Persian]
Proyer, RT, & Wolf, A. (2017). Humor and well-being. Martin Luther university Halle-wittenberg, Halle. Germany: Elsevier Inc.
Qanbarpanah, I. (2013). Investigation of the group reminiscence effects on cognitive abilities of mild cognitive impaired elders of “jahandidegan-e-shiraz” institute. (Master Thesis),  university of welfare and rehabilitation sciences.
Rajabi, F., & Aslami, A. (2018). The effectiveness of life skills training on psychological well-being and happiness of older women. Journal of Aging Psychology, 4(4), 165-178. [Persian]
Rostam-Beygi, P, Roshandel, A, Safavi, M, & Malmir, M. (2011). The Effect of Humor Training on the Level of Anxiety in Nursing Students of the University of Estahban. Aflak Quarterly Journal, 12(22,23), 26-35. [Persian]
Sadeghi, M., & Bavazin, F. (2019). Loneliness in the elderly: Prediction based on mental wellbeing, psychological capital and spiritual intelligence. Journal of Aging Psychology, 5(1), 41-51. [Persian]
Sadri-Damirchi, E., Akbari, T., Mojarad, A., & Behbuei, S. (2019). The role of stroop performance in predicting sleep quality and quality of life in the elderly. Salmand: Iranian Journal of Ageing, 13(5), 564-575.[Persian]
 Salman, A., & Lee, Y. (2019). Spiritual practices and effects of spiritual well-being and depression on elders' self-perceived health. Applied Nursing Research48, 68-74. [Persian]
Shams, S., Hashemian, K., & Shafiabadi, A. (2008). The effectiveness of humor training method on hopelessness and social adjustment of depressed students in tehran. Quarterly Journal of New Thoughts in Educational Sciences, 3(1), 81-99. [Persian]
Stieger, S., Formann, A. K., & Burger, C. (2011). Humor styles and their relationship to explicit and implicit self-esteem. Personality and Individual Differences, 50(5), 747-750.
Wu, Ch., Liu, Y., Kuo, Ch., Chen, H., & Chang, Y. (2016). Effectiveness of humor training among adolescents with autism. Psychiatry research, 246, 25-31.
Yazdanfar, M., Manshai, Gh., Aghah-Haris., M., Alipour, A., &  Nourbaala, A. (2016). The effectiveness of written emotional disclosure training in increasing psychological well-being and improving the quality of life of patients with psychosomatic disorders. Journal of Research and Health, 5(1), 35-41. [Persian]
Zaeri-Amirani, M., Pourshahryari, M, & Behpajuoh, A. (2016). The impact of humor training on marital adjustment and psychological well-being in female teachers in ardestsn city. Psychological Studies Faculty of Education and Psychology, Alzahra University, 12(1), 85-106. [Persian]

کلیدواژه‌ها [English]

  • Humor Training
  • well-being
  • humor
  • elderly
احمدی، ف.، سالار، ع.، و فقیه‌زاده، س. (1383). بررسی کیفیت زندگی سالمندان شهر زاهدان. فصلنامهحیات، 10(3)، 88-77.
افشاری، ع.، و هاشمی، ز. ( 1398). رابطه بین مواجهه مذهبی و بهزیستی روان­شناختی با احساس تنهایی در سالمندان. مجله روان­شناسی پیری، 5(1)، 75-65.
بنیسی، پ. (1398). اثربخشی آموزش مثبت­نگری بر بهزیستی ذهنی، فراهیجان مثبت و توانایی خودمدیریتی زنان سالمند. مجلهروا­ن­شناسیپیری،5(3)، 217-227.
به­پژوه، ا.، جهانگیری، م.، و زهراکار، ک. (1389). آموزش مهارت­های شوخ­طبعی و کاهش افسردگی در بیماران آسیب نخاعی. روان­شناسی تحولی: روان­شناسان ایرانی، 6(23)، 227-236.
پسندیده، ر.، و ابوالمعالی، خ. (1395). اثربخشی شناخت درمانی مبتنی بر ذهن‌آگاهی بر افزایش بهزیستی. مجله اندیشه و رفتار، 41 (11)، 16-7.                                      
پورعبدل، س.، عباسی، م.، پیرانی، ذ.، و عباسی، م. (1394). رابطه امید به زندگی و بهزیستی روان­شناختی با کیفیت زندگی در سالمندان. روان‌شناسی پیری، 1(1)، 65-57.
حسینی، س، ر.، ابوالفتحی­ممتاز، ی.، محمدی­شاهبلاغی، ف.، سروش، م.، و دلبری، ا. (1398). وضعیت سلامت جسمانی و روانی و عوامل جمعیت­شناختی مرتبط با آن در والدین سالمند شهدا: مطالعه موردی شهر تهران. فصلنامه علمی-پژوهشی طب جانباز، 11(4)، 214-207.
حسینی­نیا، ن.، و حاتمی، ح. (1398). پیش‌بینی کیفیت زندگی بر مبنای بهزیستی روان‌شناختی و تاب‌آوری در بازنشستگان. دانش و پژوهش در روان­شناسی کاربردی، 20(1)، 97-81.
حیدری، م.، و قدوسی، م. (1393). مقایسه خودکارآمدی در سالمندان ساکن و غیر ساکن آسایشگاه سالمندی شهرکرد. فصلنامه پرستاری سالمندان، 1(2)، 78-68.
خشنو، ح. (1394). بررسی تأثیر ماساژ پشت بر کیفیت خواب سالمندان مقیم سرای سالمندان لقمان بندرعباس (پایان­نامه کارشناسی­ارشد)، دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی تهران.
 دهشیری، غ.، و موسوی، س. (1395). بررسی ویژگی­های روانسنجی نسخه فارسی شاخص بهزیستی پنج سؤالی سازمان بهداشت جهانی. مجله روانشناسی بالینی، 8(2)، 75-67‎.
رجبی، ف.، و اسلمی، ا. (1397 ). اثربخشی آموزش مهارت­های زندگی بر بهزیستی روان­شناختی و شادکامی زنان سالمند. مجله روان­شناسی پیری، 4(4)، 178-165.
رستم­بیگی، پ.، روشندل، ا.، صفوی، م.، و مالمیر، م. (1390). بررسی تأثیر آموزش شوخ­طبعی بر بر سطح اضطراب دانشجویان پرستاری دانشگاه آزاد واحد استهبان. افلاک، 12(22و23)، 35-26.
زائری امیرانی، م.، پورشهریاری، م.، و به­پژوه، ا. (1395). تأثیر آموزش شوخ­طبعی بر سازگاری زناشویی و بهزیستی 
روان­شناختی معلمان و دبیران زن شهرستان اردستان. دانشگاه الزهراء، 12(1)، 106-85.
شمس، ث.، هاشمیان، ک.، و شفیع­آبادی، ع. (1386). بررسی اثربخشی روش آموزش حس شوخ­طبعی بر ناامیدی و سازگاری اجتماعی دانشجویان افسرده شهر تهران.
 اندیشه­های تازه در علوم تربیتی، 3(1)، 99-81.
فرخزادیان، ع.، و میردریکوند، ف. (1396). اثربخشی درمان متمرکز بر خود­شفقتی بر افزایش بهزیستی روان­شناختی و کاهش افسردگی در سالمندان. مجله روانشناسی پیری، 4(3)، 293-302.
قنبری­مقدم، ا. (1393). وضعیت سبک زندگی و سلامت عمومی سالمندان شهر تهران و عوامل پیش بینی کننده آنها در سال 1392 (پایان­نامه کارشناسی­ارشد)، دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی تهران.
قنبرپناه، ا. (1392). بررسی تاثیر خاطره گویی گروهی بر توانایی های شناختی سالمندان دچار نارسایی شناختی خفیف (MCI)عضو کانون جهان دیدگان شهر شیراز (پایان­نامه کارشناسی­ارشد). دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی تهران.
صادقی، م.، و باوزین، فاطمه. (1398). احساس تنهایی در سالمندان: نقش بهزیستی ذهنی، سرمایه روان‌شناختی و هوش معنوی. روان‌شناسی پیری، 5(1)، 41-51.
صدری­دمیرچی، ا.، اکبری، ت.، مجرد، آ.، و به­بوئی، س. (1398). نقش عملکرد توجه در پیش­بینی کیفیت خواب و کیفیت زندگی در سالمندان. سالمند: مجله سالمندی ایران، 13(5)، 564-575. 
محمدی، م.، و کراسکیان موجمباری، آ. (1393). تعیین ویژگی­های روان­سنجی مقیاس نیاز به شوخ­طبعی. فصلنامه تحقیقات روانشناختی،6(24)، 86-72.
مرتضوی، س، ص.، افتخار، ح.، محمد، ک.، و درعلی، ر. (1390). سلامت روان سالمندان شهرکرد و ارتباط آن با عوامل جمعیتی و اجتماعی. فصلنامه پایش: پژوهشکده علوم بهداشتی جهاد دانشگاهی، 10(4), 492-485.
مرکز آمار ایران( 1396). نتایج سرشماری نفوس و مسکن 1395. https://www.amar.org.ir
میرسیفی­فرد، ل.، فتح­اله­زاده، ن.، رستمی.، م؛ و دربانی، ع. (1396). اثربخشی آموزش شوخ­طبعی بر نشانه­های هراس اجتماعی. روان­شناسی تحولی: روان­شناسان ایرانی، 14(53)، 75-85.
یزدانفر، م منشئی، غ آگاه هریس، م علی پور، ا.، و نوربالا ا. (1394). اثربخشی آموزش افشای هیجانی نوشتاری در افزایش بهزیستی روان­شناختی و بهبود کیفیت زندگی بیماران با اختلال روان تنی. مجله پژوهش و سلامت، 5(1)، 35-41.
References
Ahmadi, F., Salar, A, & Faghihzadeh, S. (2004). Quality of life in Zahedan elderly population. Hayat, 10(3), 61-67. [Persian]
Afshari, A., & Hashaemi, Z. (2019). The Relationship between religious exposure and psychological wellbeing with loneliness in the elderly. Journal of Aging Psychology, 5(1), 65-75.
Banisi, P. (2019). The Effectiveness of positivism training on subjective well-being, positive meta-emotion and self-management ability in the elderly women. Journal of Aging Psychology, 5(3), 217-227. [Persian]
Beh-Pajooh, A., Jahangiri, M, & Zahrakar, K. (2010). Humor skills training and reducing depression in patients with spinal cord injury. Developmental Psychology:
Iranian Psychologists, 6(23), 227-236. [Persian]
Cai, C., Yu, L., Rong, L., & Zhong, H. (2014). Effectiveness of humor intervention for patients with schizophrenia: a randomized controlled trial. Journal of psychiatric research, 59, 174-178.
Dehshiri, Gh., & Mousavi, SF. (2016). An Investigation into Psychometric Properties of Persian Version of World Health Organization Five Well-being Index. Clinical Psychology, 30(8), 67-75. [Persian].
Dionigi, R.A.(2015). Stereotypes of aging: their effects on the health of older adults. Journal of Geriatrics, Article 954027.
Eser, E., Çevik, C., Baydur, H., Güneş, S., Esgin, T. A., Öztekin, Ç. S., Eker, E., Gümüşsoy, U., Eser, G. B., & Özyurt, B. (2019). Reliability and validity of the Turkish version of the WHO-5, in adults and older adults for its use in primary care settings. Primary health care research & development, 20, e100. https://doi.org/10.1017/S1463423619000343
Falkenberg, I., Buchkremer, G., Bartels, M., & Wild, B. (2011). Implementation of a manual-based training of humor abilities in patients with depression: A pilot study. Psychiatry Research, 186(2-3),454-457.
Farokhzadiyan, A., & Mirderikvand, F. (2017). The effectiveness of self-centered therapy on increasing psychological well-being and reducing depression in the elderly. Journal of Aging Psychology, 4(3), 293-303. [Persian]
Ghanbari-Moghadam A. (2014). Healthy lifestyle and general health status and their predictors among senior citizens in tehran. (M. Sc. Thesis), university of social welfare rehabilitation sciences.
Heidari, M., & Ghodusi, M. (2015). Comparative self efficacy in elderly and non-elderly residents of family and nursing home in Shahrekord. Journal of Geriatric Nursing, 1(2), 68-78. [Persian]
Hosseini, R. S., Momtaz, Y.A, Mohammadi Shabalaghi, F., Soroush, M. R., & Delbari, A. (2019). Physical and Mental Health Status and Its Related Demographic Factors in Martyr's Elderly Parents: A Case Study of Tehran City. Iranian Journal of War and Public Health11(4), 207-216. [Persian]
Hosseininia, N., & Hatami, H. (2019). Anticipating retirees' quality of life based on mental well-bing and resiliency. Knowledge & Research in Applied Psychology, 20(1), 81-97. [Persian]
https://www.amar.org.ir (1396). Population and Housing Census Results1395. From https://www.amar.org.ir
 
Joshua, A. M., Cotroneo, A., & Clarke, S. (2005). Humor and oncology. Journal of Clinical Oncology, 23(3), 645-648.
Khoshnou, H. (2015). The effect of back massageon on sleep quality among the residents of loghman nursing homes , bandar abbas. (M. Sc. Thesis), Social Welfare and Rehabilitation Science University. [Persian]  
Martin, R. A. (2001). Humor, laughter, and physical health: methodological issues and research findings. Psychological bulletin, 127(4), 504-519.
Martin, R. A. (2010). The psychology of humor: An integrative approach. Elsevier. Academic Press publications visit our. 
McGhee, l. (2010). Humor as Survival Training for a Stressed-Out World: The 7 Humor Habits Program. https://www.amazon.com/Humor-Survival-Training-Stressed-Out-World/dp/1452021813
Mirseifi Fard,S ., Fatollahzadeh L. N., Rostami M., & Darbani A S. (2017). The Effectiveness of Humor Training on Social Phobia Symptoms. Developmental Psychology: Iranian Psychologist, 14(53), 75-85. [Persian]
Mohammadi, M., & Kraskian-Mujembari, A. (2014). Determine the Psychometric Properties of Need for Humor Scale. Journal of Psychological Research, 6(24), 86-72. [Persian]
Moran, C. C. (1996). Short-term mood change, perceived funniness, and the effect of humor stimuli. Behavioral Medicine, 22(1), 32-38.
Morse, L. A., Xiong, L., Ramirez-Zohfeld, V., Anne, S., Barish, B., & Lindquist, L. A. (2018). Humor doesn’t retire: Improvisation as a health-promoting intervention for older adults. Archives of gerontology and geriatrics, 75, 1-5.
Mortazavi, S.S, Eftekhar H, Mohamad K, & Dorali R. (2011). Assessing the mental health status of elderly in Shahrekord and relationship with sociodemographic factors. Health Monitor Journal of the Iranian Institute for Health Sciences Research, 10(4), 485-492. [Persian]
Pasandideh, R., & Abolmaali, Kh. (2017). The effectiveness of mindfulness-based cognitive therapy on increasing well-being. Journal of Thought and Behavior, 41(11), 7-16. [Persian]
Topp, C. W., Østergaard, S. D, Søndergaard, S., & Bech, P. (2015). The WHO-5 well-being index: A Systematic review of the literature. Psychother Psychosom,84(3), 167–76.
Pourabdol, S., Abbasi, M., Pirani, Z., & Abbasi, M. (2015). The relationship between life expectancy and psychological  well-being with quality of life in the elderly. Journal of Aging Psychology, 1(1), 57-65. [Persian]
Proyer, RT, & Wolf, A. (2017). Humor and well-being. Martin Luther university Halle-wittenberg, Halle. Germany: Elsevier Inc.
Qanbarpanah, I. (2013). Investigation of the group reminiscence effects on cognitive abilities of mild cognitive impaired elders of “jahandidegan-e-shiraz” institute. (Master Thesis),  university of welfare and rehabilitation sciences.
Rajabi, F., & Aslami, A. (2018). The effectiveness of life skills training on psychological well-being and happiness of older women. Journal of Aging Psychology, 4(4), 165-178. [Persian]
Rostam-Beygi, P, Roshandel, A, Safavi, M, & Malmir, M. (2011). The Effect of Humor Training on the Level of Anxiety in Nursing Students of the University of Estahban. Aflak Quarterly Journal, 12(22,23), 26-35. [Persian]
Sadeghi, M., & Bavazin, F. (2019). Loneliness in the elderly: Prediction based on mental wellbeing, psychological capital and spiritual intelligence. Journal of Aging Psychology, 5(1), 41-51. [Persian]
Sadri-Damirchi, E., Akbari, T., Mojarad, A., & Behbuei, S. (2019). The role of stroop performance in predicting sleep quality and quality of life in the elderly. Salmand: Iranian Journal of Ageing, 13(5), 564-575.[Persian]
 Salman, A., & Lee, Y. (2019). Spiritual practices and effects of spiritual well-being and depression on elders' self-perceived health. Applied Nursing Research, 48, 68-74. [Persian]
Shams, S., Hashemian, K., & Shafiabadi, A. (2008). The effectiveness of humor training method on hopelessness and social adjustment of depressed students in tehran. Quarterly Journal of New Thoughts in Educational Sciences, 3(1), 81-99. [Persian]
Stieger, S., Formann, A. K., & Burger, C. (2011). Humor styles and their relationship to explicit and implicit self-esteem. Personality and Individual Differences, 50(5), 747-750.
Wu, Ch., Liu, Y., Kuo, Ch., Chen, H., & Chang, Y. (2016). Effectiveness of humor training among adolescents with autism. Psychiatry research, 246, 25-31.
Yazdanfar, M., Manshai, Gh., Aghah-Haris., M., Alipour, A., &  Nourbaala, A. (2016). The effectiveness of written emotional disclosure training in increasing psychological well-being and improving the quality of life of patients with psychosomatic disorders. Journal of Research and Health, 5(1), 35-41. [Persian]
Zaeri-Amirani, M., Pourshahryari, M, & Behpajuoh, A. (2016). The impact of humor training on marital adjustment and psychological well-being in female teachers in ardestsn city. Psychological Studies Faculty of Education and Psychology, Alzahra University, 12(1), 85-106. [Persian]