اثربخشی آموزش تاب‌آوری بر سازگاری اجتماعی و هدفمندی در زندگی در سالمندان مرد ساکن سرای سالمندان

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 گروه روانشناسی، دانشکده علوم تربیتی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اصفهان (خوراسگان)، اصفهان، ایران

2 دانشیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان(خوراسگان)، اصفهان، ایران

چکیده

 
افزایش چشمگیر جمعیت سالمند در دنیا پدیده‌ای است که از قرن بیستم آغاز و تا کنون ادامه دارد و تلاش برای بهبود وضعیت روانی-جسمی این قشر امری ضروری می‌باشد. بنابراین پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش تاب‌آوری بر سازگاری اجتماعی و هدفمندی در زندگی سالمندان مرد سرای سالمندان شهر اصفهان انجام گرفت. روش پژوهش از نوع نیمه‌آزمایشی، با طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون و گروه کنترل بود. شرکت‌کنندگان شامل 30 مرد سالمند بین 65 تا 96 سال بودند که با روش نمونه‌گیری در دسترس و با توجه به معیارهای ورود به مطالعه انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند (هر گروه 15 نفر). گروه آزمایش به مدت 8 جلسه 90 دقیقه‌ای تحت آموزش تاب‌آوری قرار گرفتند. اما گروه کنترل هیچ مداخله‌ای دریافت نکرد. شرکت‌کنندگان در پژوهش به پرسشنامه‌های سازگاری اجتماعی بل و هدفمندی کرامباف و ماهولیک پاسخ دادند. داده‌های پژوهش به وسیله بسته آماری برای علوم اجتماعی و با استفاده از نرم­افزار SPSS نسخه 23 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که آموزش تاب‌آوری گروهی، سازگاری اجتماعی و هدفمندی را در گروه آزمایش به طور معناداری افزایش داده است (001/0P<). بنابراین پیشنهاد می‌شود از آموزش تاب‌آوری برای افزایش سطح سازگاری اجتماعی و هدفمندی در سالمندان ساکن در سرای سالمندان استفاده گردد. 

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

The Effectiveness of Resiliency Training on Social Adjustment and Purposeful Life in the Elderly Male Living in Nursing Homes

نویسندگان [English]

  • Iman Mohammadi 1
  • Ilnaz Sajjadian 2
1 Department of Educational Science, Isfahan (Khorasgan) Branch, Islamic Azad University, Isfahan, Iran
2 Assistant Professor, Islamic Azad University, Isfahan Branch, Khorasgan, Isfahan, Iran
چکیده [English]

The dramatic increase in the world population of the elderly is a phenomenon that has been going on since the 20th century, and it is necessary to improve their mental and physical condition. Therefore, this study aimed to determine the effectiveness of resiliency training on social adjustment and life purposefulness among male elderly living in nursing homes in Isfahan. It was a quasi-experimental research with a pretest-posttest design and control group. Participants included 30 elderly men aging between 65 and 96 who were selected by convenience sampling method according to inclusion criteria. Then, they were randomly assigned to two experimental and control groups (n=15). The experimental group received resiliency training for 8 sessions of 90 minutes. The control group received no intervention. Participants responded to Bell's social adjustment questionnaire and Crumbaugh and Maholick purposefulness questionnaires. The data were analyzed using SPSS software version 23. The results showed that group resiliency training significantly increased social adjustment and purposefulness in the experimental group (P<0.001). Therefore, it is suggested to use resiliency training to increase the level of social adjustment and purposefulness in the elderly living in nursing homes.

کلیدواژه‌ها [English]

  • social adjustment
  • Purposeful life
  • Resiliency training
  • elderly

مراجع

تقی­نژاد، ز.، اقلیما، م، عرشی، م. و پورحسین، پ. (1396). اثربخشی مداخله مددکاری گروهی با شیوه آموزش مهارت­های اجتماعی بر سازگاری اجتماعی سالمندان. مجله توانبخشی، 18(3)، 241-230.
چراغی، م.، فراهانی، ح. و عریضی، ح. (1389). تحلیل عوامل و هنجاریابی پرسشنامه هدف در زندگی. مجله روانشناسی، 84، 336-307.
حاج­عبداللهی، سیما (1388). سازگاری اجتماعی و عوامل موثر بر آن، نشر بلور.
عباسی، م.، اداوی، ح. و حجتی، م. (1396). رابطه باورهای مذهبی و سلامت روانی از طریق واسطه گری هدفمندی در زندگی و ادراک پیری در معلمان بازنشسته. فصلنامه روانشناسی پیری، 3، 204-195.
قادری، د. و مصطفایی، ع. (1393). رابطه جهت گیری مذهبی و کیفیت زندگی در سالمندان مرد ساکن در خانه و ساکن در خانه سالمندان. مجله سالمند، 9(1)، 21-14و
کردمیرزا نیکوزاده، ع. (1392). تاب آوری: مفاهیم، نظریه­ها، مدل­ها و کاربردها. نشر آبژ.
گزیده نتایج سرشماری عمومی نفوس و مسکن، (1395). http://www.amar.org.ir
میکاییلی، ف. و امام زاده مددی، ز. (1387). رابطه هوش هیجانی اجتماعی و سازگاری اجتماعی در دانشجویان دارای حکم انظباطی و مقایسه آن با داشجویان بدون حکم. فصلنامه علمی پژوهشی تبریز، 3(11)، 35-23.
یزدانبخش، ک. (1394). اثربخشی مرور زندگی بر افزایش سازگاری اجتماعی سالمندان بازنشسته. مجله روانشناسی پیری، 1(3)، 185-179.
Abbasi, M., Adavi, H. & Hojati, M. (2016). Relationship between Religious Beliefs and Psychological Health through Purposefulness Intermediation in Life and Aging Perception in Retired Teachers. Journal of Aging Psychology, 2(3), 195-204. [Persian]
Bell, H. M. (1962). Adjustment Inventory Manual. Palo Alto, Calif., Consulting Psychologists Press.
Bonano, G.A., Coifman, K.G. (2010). When distress does not become depression. Journal of Abnormal Psychology, 119,217-233.
Bronk, K.C. (2014). Purpose in life: A critical component of optimal youth development. New York, NY: Springer Science. doi: 10.1007/978-94-007-7491-9.
Crumbaugh, J. C., & Maholick, L. T. (1969). Manual of instructions for the Purpose-in-Life Test. Munster: Psychometric Affiliates.
George, N. I., & Ukpong, D. E. (2012). Adolescents’ sex differential social adjustment problems and academic performance of junior secondary school students in Uyo Metropolitan City. International Journal of Business and Social Science, 19(3), 245-251.
Ghaderi D, Mostafaee A. (2014). A Study on the Relationship Between Religious Orientations and Quality of Life Among Elderly Men Living in Nursing Homes and Those Living With Their Families in Tabriz . Salmand: Iranian Journal of Ageing, 9 (1), 14-21. [Persian]
Harji O., Sanderz K. & Dixon D., (2011). Social skills in interpersonal communication [Kh. Beigy, M. Firoozbakht, Persian trans.]. Tehran: Roshd. [Persian]
Hedberg, P., Gustafson, Y. & Brulin, C., (2010). Purpose in Life among Men and Women Aged 85 Years and Older. The International Journal of Aging and Human Development, 70(3), 213-229.
Jivraj, S., Nazroo, J., and Barnes, M. (2012). Change in social detachment in older age in England. The Dynamics of Ageing: Evidence from the English Longitudinal Study of Ageing 2002–10, 48–98. London: Institute for Fiscal Studies.
Kashanian, F., Khodabakhshi Koolaee, A. (2015). Effectiveness of Positive Psychology Group Interventions on Meaning of Life and Life Satisfaction among Older Adults. Elderly Health Journal, 1(2):68-74. [Persian]
Kinsel, B. (2005). Resilience as Adaptation in Older Women. Journal of Women Aging,17(3) ,23–39. doi: 10.1300/J074v17n03_03
Kooshyar H, Ghanbari Hashemabadi B A, Esmaili H, Parvandi Z, Ghandeharian F, Habibi R. (2012). Effects of Group Reminiscence Therapy on Disability of Nursing Home Residents in Mashhad –Iran 1390. Salmand: Iranian Journal of Ageing. 7 (3), 21-29. [Persian]
Kordmirza Nikoozade, A. (2012). Resilience: concepts, theories, models and applications. Abje Pub. [Persian]
Lim, C., & Putnam, R. D. (2010). Religion, social networks, and life satisfaction. American Sociological Review, 75(6), 914-933.
Meichenbaum, D. (2015). Ways of Bolstering Resilience in Older Adults. University of Waerloo, Melissa Institute for Violence Prevention.
Mikaeily Monie, F. & Madadi Emamzade, Z. (2007). The Relationship Between Emotional-Social Intelligence and Social Adjustment in Students with Discipline and Comparison with Students without in Orumie University. Journal of Modern Psychological Research Tabriz University, 3(11), 99-121. [Persian]
Molajafar H, Pour-Sharifii H, Meschi F, Bermas H, Tajeri B. (2017). Effectiveness of Protocol based on Integrated View on Psychological Distress in Elderly. Journal of Arak University of Medical Sciences, 20(3), 88-97.
Moran, S. (2009). Purpose: Giftedness in intrapersonal intelligence. High Ability Studies, 20, 143–159.
Musich, S., Wang, S. S., Kraemer, S., Hawkins, K. (2017). Purpose in life and positive health outcomes among older adults. Journal of population health management, 12(34),76-85.
Selected Results of the General Population and Housing Census in Iran (2016). http://www.amar.org.ir
Serretti, A., Chiesa, A., Souery, D., Calati, R., Sentissi, O., & Kasper, S. (2013). Social adjustment among treatment responder patients with mood disorders. Journal of Affective Disorders, 150, 961–966.
Taghinezhad Z, Eghlima M, Arshi M, Pourhossein Hendabad P. (2017). Effectiveness of Social Skills Training on Social Adjustment of Elderly People. Jrehab, 18(3), 230-241. [Persian]
Yazdanbakhsh, K. (2015). Effects of life review on social adjustment of retirees' elderly persons. Journal of Ageing Psychology. 1(3), 179-185. [Persian]
Wellenzohn, S., Proyer, R. T., Ruch, W. (2016). How do positive psychology work? Journal of Personality and Individual Difference, 96, 1-6.

فایل ها

سابقه مقاله

  • تاریخ دریافت: 21 خرداد 1398
  • تاریخ بازنگری: 28 مرداد 1398
  • تاریخ پذیرش: 02 مهر 1398

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار