دانشگاه رازیروانشناسی پیری2423-76474420190220The Effect of Health-Oriented Lifestyle Training on Psychological Well-being, Blood Pressure and Death Anxiety of Elderly Womenاثربخشی آموزش سبک زندگی سلامتمحور بر بهزیستی روانشناختی، فشار خون و اضطراب مرگ زنان سالمند2632731090FAرزاایران منشکارشناس ارشد روانشناسی شخصیت، گروه روانشناسی، واحد اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایرانزهرادشت بزرگیاستادیار گروه روان شناسی، واحد اهواز، دانشگاه ازاد اسلامی، اهواز، ایران0000-0002-4132-914XJournal Article20181201The elderly due to reduced physical and mental functions is one of the very challenging periods of life, so improving their characteristics is essential. Therefore, the present research aimed to determine the effect of health-oriented lifestyle training on psychological well-being, blood pressure and death anxiety of elderly women. This study was a quasi-experimental with pre-test and post-test design with the control group. The statistical population of the research was all elderly women of Abadan city in the 2018 year that among them 40 people after considering the criteria for entering the study were selected by available sampling method and randomly replaced into two experimental and control groups (each group 20 people). The experimental group trained 12 sessions of 60 health-oriented lifestyle methods. The groups were evaluated in the pre-test and post-test stages in terms of psychological well-being, blood pressure and death anxiety. Data were analyzed by multivariate analysis of covariance method. The findings showed that there was a significant difference between the experimental and control groups in terms of psychological well-being, blood pressure, and death anxiety. In other words, health-oriented lifestyle training significantly led to increased psychological well-being and decreased blood pressure and death anxiety of elderly women (P<0/001). The results indicated the effect of health-oriented lifestyle training on increasing psychological well-being and decreasing blood pressure and death anxiety of elderly women. Therefore, it is suggested that clinical psychologists and therapists in providing psychological services to elderly women used from health-oriented lifestyle training methods to improve their health, especially increase psychological well-being and decrease blood pressure and death anxiety.سالمندان با مشکلات زیادی در زمینه کاهش بهزیستی روانشناختی و افزایش فشار خون و اضطراب مرگ مواجه هستند. در نتیجه، پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش سبک زندگی سلامتمحور بر بهزیستی روانشناختی، فشار خون و اضطراب مرگ زنان سالمند انجام شد. این مطالعه نیمهتجربی با طرح پیشآزمون-پسآزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش همه زنان سالمند شهر آبادان در سال 1397 بودند که از میان آنان 40 نفر با روش نمونهگیری در دسترس و بر اساس ملاکهای ورود به مطالعه انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه 20 نفر) جایگزین شدند. گروه آزمایش 12 جلسه 60 دقیقهای با روش سبک زندگی سلامتمحور آموزش دید. گروهها در مراحل پیشآزمون و پسآزمون با پرسشنامه بهزیستی روانشناختی ریف، دستگاه فشار خون و پرسشنامه اضطراب مرگ تمپلر ارزیابی شدند. دادهها با روش تحلیل کوواریانس تکمتغیری تحلیل شدند. یافتهها نشان داد که بین گروههای آزمایش و کنترل از نظر بهزیستی روانشناختی، فشار خون و اضطراب مرگ تفاوت معناداری وجود داشت. به عبارت دیگر آموزش سبک زندگی سلامتمحور به طور معناداری باعث افزایش بهزیستی روانشناختی و کاهش فشار خون و اضطراب مرگ زنان سالمند شد (001/0>P). بنابراین پیشنهاد میشود که روانشناسان بالینی و درمانگران در ارائه خدمات روانشناختی به زنان سالمند از روش آموزش سبک زندگی سلامتمحور برای بهبود سلامت آنها بهویژه افزایش بهزیستی روانشناختی و کاهش فشار خون و اضطراب مرگ استفاده کنند.دانشگاه رازیروانشناسی پیری2423-76474420190220Dimensions of Memory in Elderly Compared with Non-Elderlyابعاد حافظه در سالمندان و مقایسه آن با افراد غیر سالمند2752821120FAکامرانیزدانبخشاستادیار گروه روانشناسی، دانشکده علوم اجتماعی، دانشگاه رازی، کرمانشاه، ایران.0000-0002-6499-4783محمدجشن پورکارشناسی ارشد روانشناسی عمومی، دانشکده علوم اجتماعی، دانشگاه رازی، کرمانشاه، ایران.امیرسنجابیکارشناسی ارشد روانشناسی عمومی، دانشکده علوم اجتماعی، دانشگاه رازی، کرمانشاه، ایران.اکرمآبباریکیدانشجوی دکتری روانشناسی عمومی، دانشکده علوم اجتماعی، دانشگاه رازی، کرمانشاه، ایران.Journal Article20181123Growing old causes significant effects on cognitive and metacognitive processes and increases the likelihood of cognitive failure. The present study aimed to investigate various dimensions of memory in the elderly and compare it with non-elderly. It was designed as a causal-comparative study. 180 samples were chosen among Kermanshah citizens through the availability sampling method and were divided into three groups of elderly, middle-aged and young, each group consisting of 60 people. Wechsler Memory Scale was used to evaluate the dimensions of memory (personal information, navigation, subjective control, logical memory, counting memory, visual memory, associative memory). Results from variance analysis and Scheffe's test showed a significant difference in all sub-scales of the Wechsler memory test for the elderly with young and middle-aged groups (P <0.001). Also, there was a significant difference in the subscales of logical memory, visual memory, associative memory, and total memory score between the young and middle-aged groups (P <0.001); though, no significant difference was observed in personal information, navigation, subjective control and counting memory subscales between young and middle-aged groups. The results suggested that growing old associated with a decrease in memory performance in different dimensions, and the elderly showed poorer performance in different dimensions of memory compared to young and middle-aged. This indicated a decrease in some dimensions of memory in middle age and a decrease in all dimensions in old age. Research findings could be used to provide strategies to prevent memory impairment and enhance memory in aging.افزایش سن بر فرایندهای شناختی و فراشناختی تأثیرات قابل ملاحظهای میگذارد و احتمال وقوع نارساییهای شناختی را افزایش میدهد. بنابراین پژوهش حاضر با هدف بررسی ابعاد مختلف حافظه در افراد سالمند و مقایسه آن با افراد غیر سالمند انجام شد. پژوهش حاضر از نوع علّیـ مقایسهای بود. از بین شهروندان کرمانشاه تعداد 180 نفر به روش نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند و در سه گروه سالمند، میانسال و جوان که هر گروه شامل 60 نفر بود قرار گرفتند. برای ارزیابی ابعاد حافظه (اطلاعات شخصی، جهتیابی، کنترل ذهنی، حافظه منطقی، حافظه ارقام، حافظه بینایی، حافظه تداعی) از آزمون حافظه وکسلر استفاده شد. نتایج تحلیل واریانس و آزمون شفه نشان داد در تمام زیرمقیاسهای آزمون حافظه وکسلر نمرات گروه سالمند با گروه جوان و میانسال تفاوت معنادار وجود دارد (001/0>P). همچنین در زیرمقیاسهای حافظه منطقی، حافظه بینایی، حافظه تداعی و همچنین نمره کل حافظه بین گروه جوان و میانسال تفاوت معنادار بود (001/0>P)، اما در زیرمقیاسهای اطلاعات شخصی، جهتیابی، کنترل ذهنی و حافظه ارقام تفاوت معناداری بین گروه جوان و میانسال مشاهده نشد. نتایج نشان داد افزایش سن با کاهش عملکرد حافظه در ابعاد مختلف آن همراه است و سالمندان عملکرد ضعیفتری نسبت به جوانان و میانسالان در ابعاد مختلف حافظه نشان میدهند. این موضوع بیانگر کاهش برخی ابعاد حافظه در دوره میانسالی و کاهش همۀ ابعاد آن در دوره سالمندی است که با استفاده از نتایج پژوهشها میتوان راهکارهایی برای پیشگیری از ضعف عملکرد و تقویت حافظه در پیری ارائه داد.دانشگاه رازیروانشناسی پیری2423-76474420190220Predicting cognitive dysfunction based on psychological disorders by mediating metacognitionپیش بینی نارسایی های شناختی بر اساس اختلالات روانشناختی با واسطه گری فراشناخت در سالمندان2832991092FAعبداللهمعتمدیدانشیار گروه روانشناسی، دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران0000-0002-7337-2695احمدبرجعلیدانشیار گروه روان شناسی، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایرانفرامرزسهرابی اسمروداستاد گروه روان شناسی، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایرانعلیدلاوراستاد گروه سنجش و اندازه گیری، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایرانیلداتنگستانیگروه روانشناسی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایرانJournal Article20190115<strong>Cognitive impairment is one of the most common problems of aging, which has a wide range of common disorders of aging, such disorders can seriously affect their psychological, social and physical well-being. The purpose of this study was to predict cognitive deficits in the elderly based on psychological disorders and metacognitive intermediation. The research method was correlational and the statistical population was all elderly in Tehran, 300 of whom were selected by</strong> the <strong>Multi-stage random sampling method. Measuring instruments were a checklist of psychological symptoms, cognitive failures of Broadbent et al., and meta-cognition of Wells. Statistical analysis was used for data analysis. The results showed that variables related to psychological disorders such as compulsive obsessive-compulsive disorder, depression, anxiety, anxiety, and psychosis had a direct and significant effect on cognitive impairment. The variables of physical complaints, sensitivity in interpersonal relationships and aggression had a direct and significant effect on insufficiency there was no cognitive experience in the elderly. Also, the study of indirect effects showed that metacognition has a mediator role in the prediction of cognitive impairment in the elderly (p <0.01</strong><strong>).</strong><strong> According to the findings of this study, variables of psychological disorders and metacognition can predict cognitive impairments in the elderly. Therefore, helping methods can identify vulnerable groups of cognitive impairments and provide advice to specialists to understand the causes and causes, and counseling and prevention of cognitive failures</strong><strong>.</strong><span lang="AR-SA" dir="RTL">نارسایی های شناختی از جمله مشکلات شایع دوران سالمندی می باشد که طیف بسیار وسیعی از اختلالات شایع دوران سالمندی را به خود اختصاص داده است و چنین اختلالاتی میتوانند به طور جدی بهزیستی روانشناختی، اجتماعی و فیزیکی آنها را تحت تأثیر قرار دهند. بنابراین هدف پژوهش حاضر پیش بینی نارسایی های شناختی در سالمندان بر اساس اختلالات</span><span lang="AR-SA" dir="RTL">روانشناختی و با واسطه گری فراشناخت بود. پژوهش حاضر از نوع همبستگی بود و جامعه آماری را کلیه سالمندان شهر تهران تشکیل دادند که 300 نفر با روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل چکلیست نشانه های روانی، نارسایی های شناختی برادبنت و همکاران و فراشناخت ولز بود. برای تحلیل داده از روش های آماری تحلیل مسیر استفاده شد. نتایج نشان داد که متغیرهای مربوط به اختلالات روانشناختی یعنی وسواسی-اجباری، افسردگی، ترس مرضی، اضطراب و روانپریشی اثر مستقیم و معناداری بر روی نارسایی شناختی داشتند و متغیرهای شکایات جسمانی، حساسیت در روابط بینفردی و پرخاشگری اثر مستقیم و معناداری بر نارسایی شناختی در سالمندان نداشتند. همچنین بررسی اثرهای غیر مستقیم نشان داد که فراشناخت نقش واسطه ای در پیش بینی نارسایی شناختی در سالمندان دارد (01/0</span><span>P<</span><span lang="AR-SA" dir="RTL">). بر اساس یافتههای این مطالعه، متغیرهای اختلالات روانشناختی مستقیم و همچنین با واسطه گری فراشناخت</span><span lang="AR-SA" dir="RTL">میتوانند نارساییهای شناختی در سالمندان را پیش بینی کنند. بنابراین مداخلات کمک کننده می تواند گروه های آسیب پذیر نسبت به نارسایی های شناختی را شناسایی کرده و توصیه های لازم برای فهم علل و سبب شناسی، مشاوره و پیشگیری از نارساییهای شناختی را در اختیار متخصصان قرار دهد.</span>دانشگاه رازیروانشناسی پیری2423-76474420190220The effect of group life skills training on psychological well-being and happiness in elderly women members of the Jahandidegan city of Abadeh cityاثربخشی آموزش مهارتهای زندگی بر بهزیستی روانشناختی و شادکامی زنان سالمند3013121091FAفهیمهرجبیاستادیار گروه علوم تربیتی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایرانالههاسلمیاستادیار گروه روانشناسی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایرانJournal Article20181103Successful aging is one of the key concepts in aging. Nowadays, research has focused on the elderly, the elderly, those with less disability and illness, higher levels of physical and cognitive functioning, and active social involvement. The purpose of this study was to investigate the effectiveness of life skills on psychological well-being and happiness in elderly women in Abadeh city. The study has been quasi-experimental, pre-test post-test with the experimental and control group. The statistical population of this study consisted of all elderly women members of Abadeh Jahandidegan Center in 1396-1397. Regarding the inclusion criteria, eligible participants were selected through available sampling that 15 people were placed in the experimental group and 15 people were in the control group. The experimental group received life skills training for 10 sessions (70 minutes each session) and the control group received no training during this period. In this study, the Ryff Scale of Psychological Well-being (RSPWB) Questionnaire and the Oxford Happiness Questionnaire (Argyle, Martin & Crosland) were used. The results of the univariate analysis of covariance showed that life skills training significantly increased psychological well-being and happiness in elderly women. It should be noted, however, that there was no significant difference between the two groups in the follow-up phase (five months after training), which could confirm the re-holding of these courses at short intervals for the elderly. The findings of this study highlight the necessity of using life skills training programs to improve psychological well-being and happiness in elderly women.سالمندی موفق یکی از مفاهیم اصلی در پیریشناسی است. امروزه توجه پژوهشها از افراد پیر ضعیف و آسیب دیده به افراد سالمند با ناتوانیها و بیماریهای کمتر، سطوح بالای عملکرد فیزیکی و شناختی و درگیریهای اجتماعی فعال معطوف گشته است. در همین راستا هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی مهارتهای زندگی بر بهزیستی روانشناختی و شادکامی در زنان سالمند عضو کانون جهاندیدگان شهرستان آباده بود. روش این پژوهش نیمهآزمایشی و طرح پژوهش از نوع پیشآزمون و پسآزمون با گروه آزمایش و کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش را کلیه زنان سالمند عضو مرکز جهاندیدگان شهرستان آباده در سال 97-96 تشکیل دادند. با در نظر گرفتن ملاکهای ورود، افراد واجد شرایط شرکت در مطالعه انتخاب و بصورت تصادفی در گروههای 15 نفری آزمایش و کنترل جایدهی شدند. گروه آزمایش به مدت 10 جلسه (هر جلسه 70 دقیقه) تحت آموزش مهارتهای زندگی قرار گرفتند و گروه کنترل در این مدت هیچ آموزشی دریافت نکردند. در این پژوهش از پرسشنامه بهزیستی روانشناختی ریف و پرسشنامه شادکامی آکسفورد (آرگیل، مارتین و کروسلند) استفاده شد. یافتههای حاصل از تحلیلکوواریانس تکمتغیری نشان داد که در پسآزمون بین میانگین نمرات بهزیستی روانشناختی و شادکامی گروه آزمایش و گروه کنترل تفاوت معناداری در پسآزمون وجود داشت، به عبارت دیگر آموزش مهارتهای زندگی باعث افزایش معنادار بهزیستی روانشناختی و شادکامی در زنان سالمند گردید. با این حال قابل ذکر است که در مرحله پیگیری (پنج ماه بعد از آموزش) تفاوت معناداری بین متغیرهای دو گروه مشاهده نشد کهمیتواند بر برگزاری مجدد این دورهها در فواصل زمانی کوتاه برای سالمندان صحه گذارد. یافتههای این پژوهش ضرورت کاربرد برنامههای آموزش مهارتهای زندگی در راستای بهبود بهزیستی روانشناختی و شادکامی در زنان سالمند را خاطر نشان میسازددانشگاه رازیروانشناسی پیری2423-76474420190220The Effectiveness of motor Skills Training with Challenge point method on Participation Motivation in Physical activity and Depression in Elderly Menاثربخشی تمرین مهارتهای حرکتی به روش نقطه چالش بر انگیزش شرکت در فعالیت بدنی و افسردگی مردان سالمند3133221118FAمهدیابراهیمی توکلیاندانشجوی کارشناسی ارشد رفتار حرکتی، دانشکده تربیت بدنی، دانشگاه تهران، ایرانبهزادمحمدی اورنگیدانشجوی دکتری یادگیری حرکتی، دانشکده تربیت بدنی، دانشگاه خوارزمی تهران، ایران0000-0002-5023-8776رسولیاعلیاستادیار رفتار حرکتی، دانشکده تربیت بدنی، دانشگاه خوارزمی تهران، ایرانمجتبیمحمد نژادکارشناس ارشد رفتار حرکتی، دانشکده تربیت بدنی، دانشگاه خوارزمی تهران، ایران.Journal Article20181103Due to the developing trend of the elderly population, improving their psychological characteristics including Participation Motivation in Physical activity and depression is essential. Therefore, the purpose of this study was to investigate the effect of eight weeks of motor skills training with a challenge point method on Participation Motivation in Physical activity and depression in elderly men at Hamadan. The present study was a quasi-experimental with pretest-posttest design with the control group. 28 elderly (mean = 71.09, standard deviation = 4.72) among the elderly in the city of Hamedan with an available method and based on inclusion criteria were selected and were randomly divided into experimental and control groups of 14. The measurement tools were the Benam, Badami and Moshkelati's Participation Motivation in Physical activity questionnaire of the elderly, and Beck depression questionnaire. Exercise intervention for eight weeks and three sessions per week of one hour in per session for the experimental group done. Data were analyzed using a one-way analysis of covariance in SPSS-22 software. The results showed that both variables of the experimental group including participation in physical activity and depression in post-test had significant improvement compared to the pre-test (P <0.01). According to the results of the present study, it can be concluded that physical activity as a challenge by encouraging one to progress in practice and eliminating the difficulty of training appropriate to the level of physical skill and mental fitness can increase one's motivation for physical activity and thus avoid depression.به دلیل روند رو به رشد جمعیت سالمندان، بهبود ویژگیهای روانشناختی آنها از جمله انگیزش شرکت در فعالیت بدنی و افسردگی ضروری است. درنتیجه، هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر هشت هفته تمرین مهارتهای حرکتی به روش نقطه چالش بر انگیزش شرکت در فعالیت بدنی و افسردگی مردان سالمند شهر همدان بود. پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیشآزمون-پسآزمون با گروه کنترل بود. 28 سالمند (09/71 =میانگین، 72/4=انحراف معیار) به روش در دسترس از بین سالمندان شهر همدان بر اساس معیارهای ورود به مطالعه انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه 14 نفره آزمایش و کنترل جایدهی شدند. ابزار مطالعه عبارت از پرسشنامههای انگیزش شرکت در فعالیت بدنی سالمندان بنام، بادامی و مشکلاتی و افسردگی بک بود. مداخله تمرینی به مدت هشت هفته و هر هفته سه جلسه یک ساعته برای گروه آزمایش اجرا شد. دادهها با استفاده از آزمون آماری تحلیل کوواریانس تک متغیری در نرمافزار SPSS نسخه 22 تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان داد هر دو متغیر گروه آزمایش شامل انگیزش شرکت در فعالیت بدنی و افسردگی در پسآزمون نسبت به پیشآزمون پیشرفت معناداری داشته است (01/0P<). با توجه به نتایج مطالعه حاضر میتوان نتیجه گرفت که فعالیت بدنی به صورت چالشی به واسطه تشویق فرد برای پیشرفت در تمرین و از بین بردن سختی تمرین متناسب با سطح مهارت بدنی و آمادگی روانی میتواند انگیزش فرد را برای فعالیت بدنی افزایش دهد و از این طریق از افسردگی فرد جلوگیری کند.دانشگاه رازیروانشناسی پیری2423-76474420190220The effectiveness of narrative therapy and (ACT) in existential anxiety and irrational beliefs, on elders who resided in nursing homesاثربخشی درمان روایت مدار و درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش بر اضطراب وجودی و باورهای غیرمنطقی سالمندان ساکن در خانه سالمندی3233351119FAمیثمعبداله پوردانشجوی دکتری روانشناسی، واحد اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران.0000-0002-1036-6431فریباحافظیاستادیار روانشناسی، واحد اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران.0000-0002-7453-8327پرویناحتشام زادهاستادیار روانشناسی، واحد اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران.فرحنادریدانشیار روانشناسی، واحد اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران.رضاپاشااستادیار روانشناسی، واحد اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران.Journal Article20190123Reducing existential anxiety and improving irrational beliefs has a great effect on the mental health of elders. The aim of this study was to compare the efficacy of narrative therapy and acceptance & commitment therapy, in existential anxiety and irrational beliefs on elders. The method of this study was a quasi-experimental form pretest-posttest with a control group and followup. The statistical population consisted of older adults who resided in Tehran city nursing homes in 2018. 30 of elders who passed inclusion criteria were selected by available sampling method and they were randomly divided into two experimental and one control group of 10 members each. The experimental groups received 10 sessions twice a week of narrative therapy and acceptance & commitment therapy. All subjects passed the followup stage after 1.5 months from post-test. The Good's existential anxiety inventory and Jones' irrational beliefs test were used to collect data. Findings of ANCOVA revealed that both narrative therapy and acceptance & commitment therapy were significantly effective in reducing existential anxiety (p<0.01) and irrational beliefs (p<0.01), on subjects. However, acceptance & commitment therapy was more effective in reducing irrational beliefs (p>0.05), While both narrative and acceptance & commitment therapies had the same effect on existential anxiety variable (p<0.05). It seems that the similarity in the nature and performance of the implementation of narrative therapy and acceptance & commitment therapy and fitting with the conditions of the elderly people, these therapies had the same efficiency. The most appropriate reason for commitment-based and acceptance-based therapy to reduce irrational beliefs is also related to the creation of psychological flexibility on elders.کاهش اضطراب وجودی و بهبود باورهای غیرمنطقی تأثیر بسزایی در سلامت روان سالمندان دارد. بنابراین پژوهش حاضر به دنبال مقایسه اثربخشی درمان روایت مدار و درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش بر اضطراب وجودی و باورهای غیرمنطقی افراد سالخورده بود. این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل و پیگیری بود. سالمندان ساکن در خانههای سالمندی شهر تهران در سال 1397، جامعه آماری پژوهش را شامل شدند که تعداد 30 نفر با روش نمونه گیری در دسترس و بر اساس معیارهای ورود به مطالعه انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایشی و یک گروه کنترل 10 نفره جای گرفتند. درمان های روایت مدار و مبتنی بر تعهد و پذیرش هر کدام 10 جلسه و هفت های دو نوبت اجرا شدند. یک ماه و نیم بعد از پس آزمون نیز آزمون پیگیری به عمل آمد. به منظور جمع آوری داده ها از پرسشنامه های اضطراب وجودی گود و باورهای غیرمنطقی جونز استفاده شد. نتایج تحلیل کوواریانس تک متغیره نشان داد که هر دو روش درمانی به صورت معنادار در کاهش اضطراب وجودی (01/0>P) و باورهای غیرمنطقی (01/0>P) شرکتکنندگان اثربخش بوده اند. با این حال اثربخشی درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش در کاهش باورهای غیرمنطقی بیشتر بود (05/0<P)، در حالیکه هر دو روش درمانی اثربخشی یکسانی بر اضطراب وجودی داشتند (05/0>P). به نظر میرسد درمانهای گروهی روایت مدار و مبتنی بر تعهد و پذیرش به سبب شباهت در ماهیت و شیوه اجرا و تناسب با شرایط سالمندان مورد پژوهش، اثربخشی مناسب و یکسانی بر اضطراب وجودی داشته اند. به نظر میرسد که علت تناسب بیشتر درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش در کاهش باورهای غیرمنطقی نیز مربوط به ایجاد انعطاف پذیری روانشناختی در سالمندان میباشد.دانشگاه رازیروانشناسی پیری2423-76474420190220The Effectiveness of Training the Problem Solving-based Cognitive Strategies on depression in elderly womenاثربخشی آموزش راهبردهای شناختی مبتنی بر حلمسأله بر افسردگی زنان سالمند337349112610.22126/jap.2019.1126FAلیلامحمدگروه روانشناسی، واحد تهران-غرب، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایرانزهراغلامی حیدرآبادیگروه روانشناسی، واحد تهران-غرب، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایرانJournal Article20190319Depression is a common mental disorder among the older population of the world can have negative effects on their problem-solving ability. In addition, the inability to solve the problems may cause depression in these people. This study investigated the effectiveness of problem-solving cognitive strategies on depression in elderly women. The method of this research includes a quasi-experimental pretest-posttest design, performing on an experimental as well as a control group. The statistical population of this study was obtained using an accessibility sampling method, including elderly women of age 55-65 years, who were members of cultural centers in the city of Tehran in 2018. In order to create the sample, twenty-four subjects were randomly selected and divided into the experimental and control groups. The experimental group experienced the problem solving cognitive therapy training course, whereas the control group received no intervention. A well-known inventory, Beck Depression Inventory-II (BDI-II), was used to assess the depression variable among these people. Having been accumulated, the data were analyzed using a univariate covariance method. The results of this study demonstrates a significant difference between the average depression scores of the experimental and control groups. According to the findings of this research, it can be concluded that taking part in sessions of problem solving-based cognitive strategies can diminish negative thoughts, increase optimism and self-efficacy among elderly women, and consequently decreases the depression.افسردگی به عنوان یک اختلال روانی رایج در میان جمعیت سالمندی جهان میتواند اثر منفی در توانایی حل مشکلات آنها داشته باشد. همچنین عدم توانایی حلمسأله ممکن است باعث ایجاد افسردگی در سالمندان شود. بنابراین این پژوهش با هدف اثربخشی آموزش راهبردهای شناختی مبتنی بر حلمسأله بر افسردگی زنان سالمند در سال 1397 انجام شد. روش این پژوهش نیمه آزمایشی و طرح پژوهش از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمام زنان سالمند مبتلا به افسردگی عضو فرهنگ سراهای شهر تهران بودند که از میان آنها 24 زن با دامنه سنی 65-55 با روش نمونه گیری در دسترس و بر اساس معیارهای ورود به مطالعه انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. گروه آزمایش طی 8 جلسه نود دقیقه ای، هر هفته یک جلسه تحت آموزش قرار گرفت، در صورتی که گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرد. به منظور ارزیابی متغیر افسردگی از پرسشنامه افسردگی بک استفاده شد. داده ها با استفاده از آزمون آماری تحلیل کوواریانس تک متغیره تحلیل شدند. یافتههای پژوهش نشان داد که بین میانگین نمره های افسردگی گروه آزمایش و کنترل در پسآزمون تفاوت معناداری وجود دارد. به عبارت دیگر این مداخله باعث کاهش معنادار افسردگی در زنان سالمند گردید. با توجه به مطالعه حاضر میتوان چنین بیان کرد که آموزش راهبردهای شناختی مبتنی بر حلمسأله افکار منفی را کاهش میدهد، خوش بینی و حس خودکارامدی را افزایش میدهد و در نتیجه باعث کاهش افسرگی در این افراد میشود. بنابراین میتوان این روش مداخله ای را به عنوان یک روش مؤثر برای کاهش افسردگی زنان سالمند به کار برد.
<span> </span>