ORIGINAL_ARTICLE
اثربخشی خاطره پردازی گروهی بر شادکامی و امید به زندگی سالمندان
جمعیت سالمندان به طور یکنواختی رو به افزایش است. بحث پیرامون سالمندی و راههای کاهش مسائل و مشکلاتی که این دوره با آن مواجهه است یکی از بحثهای متداول در جوامع امروزی میباشد. بنابراین پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی خاطرهپردازی گروهی بر شادکامی و امید به زندگی سالمندان شهر تهران انجام شد. این پژوهش از نوع نیمهآزمایشی با طرح پیشآزمون-پسآزمون با گروه کنترل بود.جامعهی آماری پژوهش شامل افراد 60 سال به بالای شهر تهران میشد. نمونهای به حجم 30 سالمند واجد شرایط به شیوهی نمونهگیری در دسترس انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه 15 نفری قرار گرفتند. پرسشنامههای شادکامی آکسفورد (آرگایل و لو، 1989) و امید به زندگی میلر (میلر و پاورز، 1988) برای جمعآوری دادهها استفاده گردید. برنامهی خاطرهپردازی گروهی بر روی گروه آزمایش در 8 جلسه اجرا و پس از مداخلهی درمانی مجدداً پرسشنامهها بر روی هر دو گروه اجرا شد. در نهایت پسآزمون از گروه آزمایش و کنترل گرفته شد. برای تجزیه و تحلیل دادهها از آزمون کولموگروف اسمیرنف و تحلیل کوواریانس استفاده شد. یافتههای پژوهش نشان داد که خاطرهپردازی گروهی باعث افزایش شادکامی و امید به زندگی سالمندان گروه آزمایش شده است. با توجه به نتایج این پژوهش پیشنهاد میشود که متصدیان نظام سلامت با معرفی و آموزش روش خاطرهپردازی به خانوادهها، مشاوران و مددکاران شاغل در مراکز نگهداری افراد سالمند، گامی در جهت افزایش شادکامی و امید به زندگی سالمندان بردارند.
https://jap.razi.ac.ir/article_329_2518baa97f9cebeccbff42a8d62a1aa7.pdf
2016-02-20
147
156
امید به زندگی
شادکامی
سالمند
خاطره پردازی گروهی
رقیه
نوری پور لیاولی
nooripour.r@gmail.com
1
دانشجوی دکتری گروه مشاوره روانشناسی دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی دانشگاه الزهرا،تهران،ایران
LEAD_AUTHOR
مصطفی
علیخانی
m.alikhani18@yahoo.com
2
کارشناس ارشد روانشناسی، مرکز تحقیقات پیشگیری از سوء مصرف مواد،دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه،ایران
AUTHOR
سیمین
حسینیان
hosseins1381@yahoo.com
3
استاد گروه مشاوره، روانشناسی دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی دانشگاه الزهرا،تهران،ایران
AUTHOR
سمیرا
سهیلی زاده
sadafmoori@g,ail.com
4
کارشناس ارشد مشاوره خانواده، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
AUTHOR
محمد علی
محمدی فر
ali.mohammadyfar@yahoo.com
5
استادیار گروه روانشناسی تربیتی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه سمنان، سمنان، ایران
AUTHOR
ترکاشوند، ع. (1388).تأثیر خاطره پردازی گروهی بر کیفیت زندگی سالمندان(پایاننامه کارشناسی ارشد چاپنشده) دانشگاه علوم و تحقیقات تهران.
1
حسنزاده، ا.، زهراکار، ک و زارع، م. (1391). بررسی اثربخشی مشاوره گروهی به شیوه معنا درمانی بر کاهش ناامیدی در زندگی معلولان ضایعه نخاعی پس از زلزله شهرستان زرند. مجله مطالعات روانشناختی دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی دانشگاه الزهراس، 8 (1)،67-51.
2
علیپور، ا و نوربالا، ا.ع. (1378). بررسی مقدماتی پایایی و روایی پرسشنامه شادکامی آکسفورد در ایرانیها، مجله اندیشه و رفتار، 18، 55-65.
3
فرانکل، و. (1385). انسان در جستجوی معنا(ترجمه ن. صادقیان و م. میلانی). تهران: درسا(تاریخ انتشار به زبان اصلی،2004)
4
حسینی، س.م. (1385). رابطه امید به زندگی و سرسختی روانشناختی در دانشجویان(دختر و پسر) (پایاننامه کارشناسی ارشد چاپنشده). دانشگاه آزاد اسلامی واحد گچساران.
5
ستوده ناورودی، س.ا.، پورآقا رودبرده، ف، کافی، س.م و پورنسایی، غ. (1392). اثربخشی خاطرهگویی به شیوه گروهی بر سلامت روان مردان سالمند. مجله دانشگاه علوم پزشکی گیلان، ۲۲ (۸۵) :۶۱-۶۷.
6
غلامی، م .، پاشا، غ.ر و سودانی،م. (1388). اثربخشی آموزش معنادرمانی گروهی بر امید به زندگی و سلامت عمومی بیماران دختر تالاسمی. دانش و پژوهش در روانشناسی کاربردی،42، 45-25.
7
فریبرزی،ا. و فرامرزی، ر. (1393). اثربخشی تکنیک خاطره پردازی گروهی بر کاهش افسردگی، اضطراب و بهبود روابط بین فردی در سالمندان ساکن سرای سالمندان. پژوهشنامه تربیتی،10(41)،118-109.
8
مجذوبی،م. ر.، مومنی،خ.، امانی،ر.، و حجت خواه، س. م. (1391). اثربخشی خاطره پردازی ساختارمند گروهی بر ارتقای کیفیت زندگی و شادکامی سالمندان. روانشناسی تحولی (روانشناسان ایرانی)،9(34)،202-189.
9
مؤمنی، خ. (1390). اثربخشی خاطره پردازی انسجامی و روایتی بر کاهش نشانه های افسردگی زنان سالمند مقیم سرای سالمندان، فصلنامه مشاوره و روان درمانی خانواده، 1(3): 381-361.
10
مؤمنی، خ.، مانی،ر.، مجذوبی،م. ر.، و محبی، زینب.(1391). اثربخشی خاطره پردازی ساختارمند گروهی بر افسردگی و عزت نفس زنان سالمند، مجله علوم رفتاری، 8(3)، 294-278.
11
نعمتی دهکردی، ش.، دشت بزرگی، ب.، پاک سرشت، س و راسخ، ع.ر. (1386). تاثیر خاطره گویی گروهی بر کیفیت زندگی سالمندان ساکن شهرکرد .مجله دانشگاه علوم پزشکی شهر کرد، 9(4)، 81-75.
12
یوسفی، ز.، شریفی، خ.، تقربی، ز و اکبری، ح. (1393).تأثیر خاطره گویی گروهی بر نشاط سالمندان. فصلنامهمراقبتمبتنیبرشواهد،4(12)،46-33.
13
Argyle, M., & Lu, L. (1989). Happiness and cooperation. Personality and Individual Differences,12, 1019-1030
14
Argyle, M., Martin, M., & Crossland, J. (1989). Happiness as a function of personality and social encounters. In J. P. Forgas, & J. M. Innes (Eds.), Recent advances in social psychology: An international perspective (pp. 189–203). North-Holland: Elsevier.
15
Bryant, F. B., Smart, C. M., & King, S. P. (2012). Using the past to enhance the present: Boosting happiness through positive reminiscence. Journal of Happiness Studies, 6 (3): 227-260.
16
Bohlmeijer, E. (2013). Effect of reminiscence and life review on late – life depression. Digital object identifier. International journal of geriatric psychiatry, 18(12): 1088-1094.
17
Burnside, I. (2010). Themes in reminiscence groups with older women. In J. Hendricks (Ed.), The meaning of reminiscence and life review (pp. 159-171). New York: Baywood Publishing Company, Inc.
18
Cappeliez, P., & O’Rourke, N. (2012). Profiles of reminiscence among older adults: Perceived stress, life attitudes and personality variables. International Journal of Aging and Human Development, 54 (4): 255-266.
19
Chiang KJ, Chu H, Chang HJ, Chung MH, Chen CH, Chiou HY, Chou KR. (2010). The effects of reminiscence therapy on psychological well-being, depression, and loneliness among the institutionalized aged. International Journal of geriatric psychiatry. 25(4): 380-388.
20
Chueh, K. H., & Chang, T. Y. (2014). Effectiveness of group reminiscence therapy for depressive symptoms in male veterans: 6‐month follow‐up. International journal of geriatric psychiatry, 29(4), 377-383.
21
Francis, L.J., Brown,I.B., Lester,D., & Philipchaik,R.(1998).Happiness as stable extraversion: a cross- cultural examination of the reliability and validity of the Oxford happiness inventory among students in the UK, USA, Australia, and Canada. Personality and Individual Differences, 24, 167–171.
22
Jones, E. D., & Beck-Little, R. (2012). The use of reminiscence therapy for the treatment of depression in rural-dwelling older adults. Issues in Mental Health Nursing, 23 (3): 279-290.
23
Jones, E. D. (2013). Examination of reminiscence therapy for depressed older women residing in a long-term care facility using the Nursing Intervention Classification. Journal of Gerontological Nursing, 29 (7): 27-33.
24
Hsieh, H. F., & Wang, J. J. (2013). Effect of reminiscence therapy on depression in older adults: A systematic review. International Journal of Nursing Studies, 40 (4): 335-345.
25
Haight, B. K. (2010). Reminiscing: The state of the art as a basis for practice. In J. Hendricks (Ed.), The meaning of reminiscence and life review (pp. 21-52). New York: Baywood Publishing Company, Inc.
26
Hilles, P., & Argyle, M.(2001). Emotional stability as major dmension of happiness. Personality and Individual Differences, , 31, 1357-1364.
27
Mathers, C. D., Stevens, G. A., Boerma, T., White, R. A., & Tobias, M. I. (2015). Causes of international increases in older age life expectancy. The Lancet, 385(9967), 540-548.
28
Miller, J. F., & Powers, M. (1988). Development of an instrument to measure hope, Nursing Research, 37, 35- 56.
29
Proyer, R. T., Gander, F., Wellenzohn, S., & Ruch, W. (2014). Positive psychology interventions in people aged 50–79 years: long-term effects of placebo-controlled online interventions on well-being and depression. Aging & mental health, 18(8), 997-1005.
30
Petersen, S. M., Zoffmann, V., Kjærgaard, J., Stensballe, L. G., & Greisen, G. (2015). Erratum to: Disappointment and adherence among parents of newborns allocated to the control group: a qualitative study of a randomized clinical trial. Trials, 16(1), 1.
31
Stinson, C. (2009). Structured group reminiscence: An intervention to decrease depression in older adults.Journal of Continuing Nurse Education, 40(11), 521-528.
32
Stenhagen, M., Ekström, H., Nordell, E., & Elmståhl, S. (2014). Accidental falls, health-related quality of life and life satisfaction: a prospective study of the general elderly population. Archives of gerontology and geriatrics, 58(1), 95-100.
33
Veenhoven, R.(2001). Interdisciplinary forum on subjective well-being, Journal of happiness studies 2: 85-92.
34
Zauszniewski, J.A.(2004).Focused reflection reminiscence group for elders. Journal of Applied Gerontology;23(4), 42-56.
35
ORIGINAL_ARTICLE
دیدگاه سالمندان در مورد خرد و مولفه های آن: روانشناسی خرد
خرد مفهوم پیچیده ای است که تاکنون از آن تعریف واحدی ارایه نشده است. با این وجود میان صاحب نظران در این زمینه که خردمندی مشتمل بر دانش، بینش، تأمل، تلفیق منافع فرد با منافع و رفاه دیگران است، توافقی کلی وجود دارد. خردمندی یکی از عوامل وابسته به شناخت و تفکر است از اینرو، خرد و خردمندی با دورهی سالمندی (پیری) مرتبط است. زیرا که افراد سالمند رویدادهای گوناگون زندگی را به صورتهای مختلفی تجربه میکنند، به گونهای که در برخورد با مسایل زندگی میتوانند به ارایه راه حلهای مناسب بپردازند. از اینرو این پژوهش با هدف بررسی دیدگاه سالمندان در مورد خرد و مولفه های آن ، به تحلیل و تفسیر خرد و ویژگیهای خردمندی از نظر سالمندان پرداخته است. پژوهش حاضر در چارچوب رویکرد کیفی انجام شده و ابزار جمعآوری دادهها مصاحبه نیمه ساختار یافته میباشد. جامعه پژوهشی شامل همه افراد سالمند شهر همدان میباشند که از این میان 37 نفر از افراد سالمند حاضر به مصاحبه شدند(که در دامنه سنی بین 60 تا 81 سال بودند) و اطلاعات مورد نیاز ضبط و سپس بر روی کاغذ منتقل شد. متون مصاحبه با روش تحلیل محتوا و با استفاده از سه فرایند پیاده سازی، کدگذاری باز، کدگذاری محوری و کدگذاری انتخابی مورد ارزیابی قرار گرفت. یافتهها نشان داد که مهمترین ویژگی خردمند بودن شخصیتهای تاریخی «خدمت کردن» است و عامل مهمی که در خردمند بودن این شخصیتها مؤثر بوده است شامل عنایت خداوند و تربیت خانوادگی درست است. همچنین نتایج حاصل از این پژوهش نشان میدهد که مفهوم خرد را میتوان در قالب 4 شکل مختلف (دین داری، همدلی / حمایت، شناخت / علم و شخصیت) بیان کرد. بر این اساس، نتایج جنبههای معنوی و روانی / اجتماعی خرد را در دوره سالمندی نشان میدهند.
https://jap.razi.ac.ir/article_341_830f7d2ee16a2c5c6e1747a19e4530f7.pdf
2016-02-20
157
167
خرد
مولفه های خرد
سالمندی
نظریه های ضمنی خرد
نظریه های روانشناسی خرد
رسول
کردنوقابی
rkordnoghabi@gmail.com
1
دانشیار گروه روان شناسی، دانشکده ی علوم اجتماعی و اقتصاد، دانشگاه بوعلی سینا، همدان، ایران
AUTHOR
آرزو
دلفان بیرانوند
arezou.delfan14@gmail.com
2
کارشناس ارشد روان شناسی تربیتی، دانشکده ی علوم اجتماعی و اقتصاد، دانشگاه بوعلی سینا، همدان، ایران
LEAD_AUTHOR
زینب
عربلو
zeynabarablo@gmail.com
3
زینب عربلو، دانشجوی کارشناسی روان شناسی، دانشکده ی علوم اجتماعی و اقتصاد، دانشگاه بوعلی سینا، همدان، ایران
AUTHOR
ایمان، م؛ نوشادی، م.(1390). تحلیل محتوای کیفی، پژوهش، سال سوم، شماره 2.
1
ایمان، م. (1388). مبانی پارادایمی روش ّ های تحقیق کمی و کیفی در علوم انسانی، قم: پژوهشگاه حوزه و دانشگاه.
2
هاشمی ، س .(1393).بررسی سبک های هویت و تعهد دانشجویان بر اساس الگوی ساخت هویت بروزنسکی ورابطه ی آن با خردمندی در فرایند حل مساله.مطالعات روانشناختی ، دوره 10 شماره 1.
3
علی احمدی، ع؛ نهایی، و .(1386) توصیفی جامع از روشهای تحقیق (پارادایمها، استراتژیها، طرحها و رویکردهای کمی، کیفی و ترکیبی)، تهران : تولید دانش
4
Andreas, M. R. (2003), Validity and reliability tests in case study research: a literature review with “hands-on applications for each research phase, Qualitative Market Research: An International Journal, Volume 6, Number 2 pp. 75-86, Griffith University, Nathan, Australia.
5
Ardelt, M. (1997). Wisdom and life satisfaction in old age. Journal of Gerontology: Psychological Sciences, 52B(I), 15-27.
6
Ardelt, M. (2003). Development and empirical assessment of a three-dimensional wisdom scale. Res. Aging ,25:275–324
7
Ardelt, M. (2004a). Where can wisdom be found? A reply to the commentaries by Baltes and Kunzmann, Sternberg, and Achenbaum. Human Depelopment, 47(5), 304-307.
8
Ardelt, M. (2008). Being wise at any age. In S. 1. Lopez (Ed.): Positive psychology: Exploring the best in people. Volume 1: Discovering human strengths , pp. 81-108.
9
Ardelt, M. (2012). Self-Reported Wisdom and Happiness: An Empirical Investigation. Happiness Stud, 13, 481–499.
10
Ardelt, M. (2011). The Measurment of Wisdom: A Commentary on Taylor, Bates, and Webster’s Comparison of the SAWS and 3D-WS. Experimental Aging Research, 37 (2), 241-255.
11
Assmann, A. (1994). Wholesome knowledge: Concepts of wisdom in a historical and cross-cultural perspective, Vol. 12, pp. 187- 224.
12
Baltes, P. and Staudinger, U. M. (2000). Wisdom: a metaheuristic (pragmatic) to orchestrate mind and virtue toward excellence. American Psychologist, 55, 122–36.
13
Baltes, P. B., & Freund, A. M. (2003). The intermarriage of wisdom and selective optimization with compensation: Two meta-heuristics guiding the conduct of life. pp. 249-273.
14
Bangen, K., Meeks, T. & Jeste, D. (2013). Defining and assessing wisdom: A review of the literature.American Journal of Geriatric Phychiatry, 21:12, 1254-1266.
15
Bluck, S., & Gluck, J.( 2005). From the inside out: people’s implicit theories of wisdom. In A Handbook of Wisdom: Psychological Perspectives, ed. RJ Sternberg, J Jordan, New York: Cambridge Univ. Press. pp. 84–109.
16
Brugman, G. M. (2006). Wisdom and aging. In J. E. Birren & K W. Schaie (Eds.), Handbook of the psychology of aging (6th ed., pp. 445-476.
17
Brezina,I.& Ritomský,A.(2010). Opinions of Culturally Diverse Sample of Asians on Wisdom. Sociológia 42.
18
Dittman-Kohli, F. and Baltes, P. B.( 1990). Toward a neofunctionalist conception of adult intellectual development: wisdom as a prototypical case of intellectual growth. In Alexander, C. and Langer, E. (eds), Higher Stages of Human Development : Perspectives on Adult Growth. Oxford University Press, New York, 54–78.
19
Edmondson, R.(2005). Wisdom in later life : ethnographic approaches. Ageing & Society 25, , 339–356.
20
Erikson, E. H., Erikson, J. M. and Kivnick, H. Q. (1986). Vital Involvement in Old Age : The Experience of Old Age in Our Time. W.W. Norton, New York.
21
Gluck, J., Bluck, S., & Baron,J.(2005). The wisdom of experience: Autobiographical narratives across adulthood. International Journal of Behavioral Development, 29 (3), 197–208.
22
Glück, J., & Bluck, S. (2011). Laypeople’s conceptions of wisdom and its development: cognitive and integrative views. Psychological Sciences, 10.1093/geronb/gbr011
23
Grady, M.P.,(1998).Qualitative And action Research : A practitioner Handbook.phi delta Kappa inc.
24
Jason, L.A., Reichler, A., King, C., Madsen, D., Camacho, J., & Marchese, W. (2001). The measurement of wisdom: a preliminary effort. J. Commun. Psychol. 29:585–98.
25
Kramer, D. A. (1990). Conceptualizing wisdom: The primacy of affect-cognition relations. In R. J. Sternberg (Ed.), Wisdom: Its nature, Ol'ttTins, and development ,pp. 279-313.
26
Konig,S.,& Gluck.J.(2012). Situations in Which I Was Wise: Autobiographical Wisdom Memories of Children and Adolescents. Journal of Research on Adolescence, Society for Research on Adolescence, DOI: 10.1111/j.1532-7795.
27
Labouvie-Vief, G. 1985. Intelligence and cognition. In Birren, J. E. and Schaie, K. W. (eds), Handbook of the Psychology of Aging. Academic, New York, 500–30.
28
Paulhus, D.L., Wehr. P., Harms, P.D., & Strasser, D.I.( 2002). Use of exemplar surveys to reveal implicit types of intelligence. Personal. Soc. Psychol. Bull. 28:1051–62.
29
Peat m . A(2001) health science research: a handbook of quantitative method. Sydney: allen and unwin.
30
Smith, J., Dixon, R. A., & Baltes, P. B. (1989). Expertise in life planning: A new research approach to investigating wisdom. In J. D. Sinnott, F. A. Richards, & C. Adams (Eds.), Adult development: Comparisons and applications of developmental models, New York: Praeger. Vol. 1 , pp: 307–331.
31
Sternberg, R. J. and Lubart, T. I. (2001). Wisdom and creativity. In
32
Staudinger, U. M.) 2001(. Wisdom, psychology of. In Smelser, N. and Baltes, P. (eds),International Encyclopedia of the Social and Behavioral Sciences. Elsevier, Amsterdam, 16510–4.
33
Staudinger, U. M., & Kunzmann, U. (2005). Positive adult personality development: Adjustment and/or growth? European Psychologist, 1O( 4), 320-329.
34
Staudinger,U.M., & Gluck,j.(2011). Psychological Wisdom Research: Commonalities and Differences in a Growing Field. Annu. Rev. Psychol, 62:215–41.
35
Strauss, A. and Corbin, J. (1998) Basics of Qualitative Research, Second Edition,
36
London: Sage Publications.
37
Takahashi, M., & Overton, W. F. (2002). Wisdom: A culturally inclusive developmental perspective. International Journal of Behavioral Development, 26( 3), 269-277.
38
Takahashi, M., & Overton, W. F. (2005). Cultural foundations of wisdom: An integrated developmental approach. In R. J. Sternberg & J. Jordan (Eds.), A handbook of wisdom. Psychological perspectives (pp. 32-60). New York: Cambridge University Press.
39
Walsh, R. (Ed.). (2014). The world's great wisdom. Albany, N.Y.: SUNY Press.
40
Walsh,R.(2015). What is wisdom?. Published in Review of General Psychology.
41
Webster, J. D. (2003). An exploratory analysis of a self-assessed wisdom scale. Journal ofAdult Development, 10(1), 13-22.
42
Woodward, K.( 2003). Against wisdom: the social politics of anger and aging. Journal of Aging Studies, 17, 1, 55–67.
43
Yang, S. (2013). Wisdom and good lives: A process perspective. New Ideas in Psychology,31(3),pp.194-201.
44
Yang, S.( 2001) . Conceptions of wisdom among Taiwanese Chinese. J. Cross-Cult. Psychol. 32:662–80
45
Yang, S. Y. (2014). Wisdom and Learning from Important and meaningful Life Experiences. Journal of Adult Development, 21 (3), 129-146.
46
ORIGINAL_ARTICLE
اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد برکاهش استرس در سالمندان مرد مبتلا به بیماری قلبی عروقی
پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر کاهش استرس در سالمندان مرد مبتلا به بیماری قلبی- عروقی انجام شد. روش پژوهش، نیمهآزمایشی با طرح پیشآزمون- پسآزمون با گروه کنترل بود. جامعهی آماری مطالعه شامل کلیهی مردان سالمند مبتلا به بیماری قلبی- عروقی شهر قزوین در سال 1394 بود. تعداد 50 نفر که واجد شرایط شرکت در مطالعه بودند با استفاده از روش نمونهگیری قضاوتی هدفمند انتخاب و به شیوهی تصادفی در دو گروه (25 نفر گروه آزمایش و 25 نفر گروه گواه) جایگزین شدند. 8 جلسهی 90 دقیقهای درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد در طی 2 ماه برای گروه آزمایش به صورت گروهی انجام گرفت. تمام شرکتکنندهها قبل و بعد از درمان و در دورهی پیگیری یک ماهه، پرسشنامهی تنیدگی ادراک شدهی کوهن (کوهن، کامارک، و مرملستین، 1983) را تکمیل کردند. نتایج حاصل از آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیره نشان داد که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد اثر معنیداری بر تنیدگی ادراک شده دارد و باعث کاهش خرده مقیاسهای ادراک منفی و افزایش ادراک مثبت از تنیدگی شده است. نتایج مربوط به تنیدگی ادراک شدهی منفی در دورهی پیگیری معنادار باقی مانده بود اما دو گروه در تنیدگی ادراک شدهی مثبت در مرحلهی پیگیری تفاوت معنیداری نداشتند. در نتیجه درمانگری مبتنی بر پذیرش و تعهد میتواند تنیدگی ادراک شده مثبت را افزایش و تنیدگی ادراک شده منفی را در بیماران قلبی- عروقی کاهش دهد.
https://jap.razi.ac.ir/article_336_0e981c09b14928b4e8b4aeb7481177b4.pdf
2016-02-20
169
178
درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد
تنیدگی ادراک شده
بیماری قلبی عروقی
علیرضا
کاکاوند
ali.reza_kakavand@yahoo.com
1
دکتری روان شناسی، دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره)، قزوین، ایران
LEAD_AUTHOR
محمدرضا
باقری
mohammadreza.bagheri23@yahoo.com
2
کارشناس ارشد روان شناسی شخصیت، دانشگاه آزاد اسلامی، کرج، ایران
AUTHOR
فرهاد
شیرمحمدی
shirmohamady1990@gmail.com
3
کارشناس ارشد روان شناسی، دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره)، قزوین، ایران
AUTHOR
ابوالقاسمی، ع.، و نریمانی،٬ م. (1384). آزمونهای روانشناختی. اردبیل: باغ رضوان.
1
ایزدی، ر.، و عابدی، م. (1392). درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد. تهران: جنگل.
2
بهرامخانی، م.، علیپور، ا.، جانبزرگی، م.، و برزگرقاضی، ک. (1390). اثربخشی تنشزدایی عضلانی بر تنیدگی ادراک شده بیماران مبتلا به فشار خون اساسی. مجله روانشناسی بالینی، 1(9)، 88-79.
3
پور فرج عمران، م. (1390). اثربخشی درمان گروهی پذیرش و تعهد بر هراس اجتماعی دانشجویان. فصلنامه دانش و تندرستی، 2(6)، 42-36.
4
حر، م.، آقایی، ا.، عابدی، ا.، و عطاری، ع. (1392). تأثیر روش درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد بر میزان افسردگی بیماران مبتلا به دیابت نوع 2. تحقیقات علوم رفتاری، 11(2)، 128-121.
5
جانبزرگی، م.، و نوری، ن. (1382). شیوههای درمانگری اضطراب و تنیدگی (استرس). تهران: سمت.
6
چوبدار، م.، باباپورخیرالدین، ج.، خانجانی، ز.، و زمینی، س. (1390). رابطه نظامهای مغزی- رفتاری و برخی عوامل جمعیتشناختی با ابتلا به بیماریهای قلبی- عروقی. فصلنامه روانشناسی کاربردی، 2(18)، 36-24.
7
روزنهان، ا.، و سلیگمن، م. (1390). روانشناسی نابهنجاری (ترجمه ر. رستمی، ع. نیلوفری، و م. قبادی). تهران: ساوالان. (تاریخ انتشار به زبان اصلی، 1993)
8
سادوک، ب.، و سادوک، و. (1382). خلاصه روانپزشکی (ترجمه ح. رفیعی و ف. رضاعی). تهران: ارجمند. (تاریخ انتشار به زبان اصلی، 1995)
9
سارافینو، الف. پ. (1391). روانشناسی سلامت (ترجمه الف. اکبری). تهران: رشد. (تاریخ انتشار به زبان اصلی، 1989)
10
کوری، م. ا.، و کوری، ج. (1391). گروه درمانی (ترجمه س. ا. بهاری و همکاران). تهران: روان. (تاریخ انتشار به زبان اصلی، 2002).
11
مژدهی، م.، اعتمادی، ا.، و فلسفینژاد، م. (1390). بررسی میانجیهای درمانی و اثربخشی درمان پذیرش و تعهد در کاهش علائم اختلال اضطراب فراگیر. فصلنامه فرهنگ مشاوره و رواندرمانی، 7(2)، 33-28.
12
نیکپژوه، ا. (1388). راهنمای پیشگیری و درمان بیماریهای قلبی عروقی. تهران: موسسه پیشگیری و ارتقاء سلامت ایرانیان معاصر.
13
نیکنام، م.، اللهیاری، ع. ع.، رسولزاده طباطبایی، ک.، و حجازی، ا. (1392). بررسی اثربخشی تعامل آموزش تنیدگیزدایی و سبک هویت در رضامندی روانی و تنیدگی ادراک شده. پژوهشهای روانشناسی بالینی و مشاوره، 5، 40-21.
14
Buchanan, R. J., Schiffer, R., Stuifbergen, A., Zhu, L., Wang, S., Bonnie, J., … MyungSuk, K. (2006). demographic and disease characteristics of people with multiple sclerosis living in rural and urbanareas. International Journal of multiple sclerosis care, 33 (8), 89-97.
15
Cohen, S., Kamarck, T., & Mermelstein, R. (1983). A global measure of perceived stress. Journal of Health and Social Behavior, 24, 385-396.
16
Foley, F. W., Bedell, J. R., Larocca, N. G., Scheinberg, L. C., & Reznikoff, M. (1987). Efficacy of stress-inoculation training in coping with multiple sclerosis. Journal of consulting and clinical psychology,55(6), 919-922.
17
Forman, E. M., & Herbert, D. (2009). New directions in cognitive behavior therapy: Acceptance based therapies, chapter to appear. In W. T. O'Donohue, J. E. Fisher, (Eds.), Cognitive behavior therapy: Applying empirically supported techniques in your practice (2nd ed.). Hoboken, NJ: John Wiley & Sons.
18
Hayes, S. C, Luoma, J. B., Bond, F. W., Masuda, A., & Lillis, J. (2006). Acceptance and commitment therapy: Model, processes and outcomes. Behaviour Research and Therapy, 44(1), 1-25.
19
Hughes, R. B., Robinson-Whelen, S., Taylor, H. B., & Hall, J. W. (2006). Stress self-management: An intervention for women with physical disabilities. Women’s Health Issues, 16(6), 389-399.
20
Roordink, H. B., Seldenrijk, A., van Hout, P. J. H., van Marwijk, W. J. H., Diamant, H., & Penninx, W. J. H. (2015). Associations between life stress and subclinical cardiovascular disease are partly mediated by depressive and anxiety symptoms. Journal of Psychosomatic Research, 78(3), 332–339.
21
Sevcikova, L., Stefanikova, Z., Jurkovicova, J., Ruzanska, S.,Sabolova, M., & Aghova, L. (2001). Stress and health-related behaviour, personality characteristi and bloodpressure in older school children. Bratisl Lek Listy, 102(9), 420-423.
22
Vallis, M., Ruggiero, L., Greene, G., Jones, H., Zinman, B., Rossi, S., … Prochaska, J. O. (2003). Stages of change for healthy eating in diabetes: Relation to demographic, eating-related, health care utilization, and psychosocial factors. Diabetes Care, 2(5), 468-474.
23
ORIGINAL_ARTICLE
اثربخشی مرور زندگی بر افزایش سازگاری اجتماعی سالمندان بازنشسته
پیر شدن بیماری نیست، بلکه یک تجربهی شخصی-اجتماعی و یکی از مراحل حساس و سرنوشتساز رشد انسان است که به عنوان یک روند طبیعی گذر عمر و زندگی مطرح میگردد. هدف این پژوهش بررسی اثربخشی فنون مرور زندگی بر سازگاری اجتماعی افراد سالمند بود. جامعهی آماری شامل مردان فرهنگی بازنشستهی مراجعه کننده به کانون بازنشستگان شهر کرمانشاه بود که همهی آنها به عنوان نمونه انتخاب شدند و پس از تکمیل پرسشنامهی سازگاری اجتماعی بل (1962) 30 نفر از افرادی که کمترین میزان سازگاری را داشتند به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه 15 نفر) جایگزین شدند. سپس گروه آزمایش در معرض 6 جلسهی 90 دقیقهای برنامهی فنون مرور زندگی هایت و وبستر ( 1995) قرار گرفتند. در پایان، بر روی هر دو گروه پس آزمون اجرا شد. پس از نمرهگذاری پرسشنامهها، دادهها با استفاده از روش کوواریانس تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان داد بین میانگینهای دو گروه آزمایش و کنترل در پسآزمون تفاوت معناداری وجود داشت. بنابراین میتوان نتیجه گرفت که روش درمان مرور زندگی بر افزایش سازگاری شرکتکنندگان مؤثر بوده است و این درمان در مقایسه با درمانهای سنتی نتیجهی بهتری میدهد و انجام این درمان در مراکز سالمندی توصیه میشود.
https://jap.razi.ac.ir/article_330_bb9ef10d9ec15081fdc65b656004fa51.pdf
2016-02-20
179
185
مرور زندگی
سازگاری اجتماعی
بازنشستگان
سالمندان
کامران
یزدانبخش
kamran6@hotmail.fr
1
استادیار گروه روان شناسی، دانشکده ی علوم اجتماعی، دانشگاه رازی، کرمانشاه، ایران
LEAD_AUTHOR
حسنزاده، ل. (1389). اثربخشی آموزش خودگویی مثبت بر افزایش سازگاری اجتماعی دانش آموزان دختر سال سوم متوسطهی شهرستان بابلسر (پایاننامه کارشناسی ارشد چاپ نشده). دانشگاه علامه طباطبایی، تهران.
1
خلیلی، ز.، تقدسی، م.، هرویکریموی، م.، صدرالهی، ع.، و گیلاسی، ح. ر. (1394). ارزیابی ارتباطی افسردگی و میزان سوء رفتار در سالمندان شهر کاشان. مجله سالمند، 10(4)، 35-21.
2
فتحی آشتیانی، ع.، و داستانی، م. (1392). آزمونهای روانشناختی ارزشیابی شخصیت و سلامت روان. تهران:بعثت.
3
فهیمیفر، آ. (1389). اثربخشی درمان مرور زندگی با رویکرد معنوی بر افزایش کیفیت زندگی و رضایت از زندگی در بین بیماران مبتلا به سرطان بیمارستان شهید بهشتی کاشان (پایاننامه کارشناسی ارشد چاپ نشده). دانشگاه علامه طباطبایی، تهران.
4
کریمی، م. (1387). اثربخشی درمان مرور زندگی در مرحله یکپارچهسازی با تأکید بر نظریه اریکسون بر میزان افسردگی زنان سالمند یزد (پایاننامه کارشناسی ارشد چاپ نشده). دانشگاه علامه طباطبایی، تهران.
5
Bell, H. M. (1962). The adjustment inventory: adult form. Palo Alto: Consulting Psychological Press.
6
Butler, R. (2001). The life review. Journal of Geriatric Psychiatry, 55(1), 7-10.
7
Butler, R. N. (1963). Successful aging and the role of life review. Journal of the American Geriatrics Society, 22, 529-535.
8
Fakhri, F. R., & Hashemi, M. A. (2013). A Qualitative Research: Postmenopausal Women's Experiences of Abuse. Procedia–Socialand Behavioral Sciences, 82, 57–60.
9
Fry, P. S. (1983). Structured and unstructured reminiscence training and depression among the elderly. Clinical Gerontologist, 1, 15-37.
10
Haight, B. K., & Webster, J. D. (1995). The art and science of reminiscence. Washington DC: Taylor & Francis.
11
Haight, B., Coleman, P. G., & Lord, K. (1995). The linchpins of a successful life review: Structure, evaluation, and individuality. In Haight B. K., Webster J. D. (Eds.), The art and science of reminiscing: Theory, research, methods and applications (pp. 179-192). Bristol, PA: Taylor & Francis.
12
Hamidi, F., & Mohamad Hosseini, Z. (2010). The Relationship between Irrational Beliefs and Social, Emotional and Educational .
13
Adjustment among Junior Student. Journal of Social and Behavioral Sciences, 5, 1531-1536.
14
Holland, D. S. (1997). The effects of life review on ego integrity versus ego despair in the geriatric population: A case study (Doctoral dissertation). Available from proquest Dissertations and theses database. (UMI No. 9726807).
15
Mackinlay, E., & Trevitt, C. ( 2010). Living in aged care: Using spiritual reminiscence to enhance meaning in life for those with dementia. International Journal of Mental Health Nursing, 19(6), 394‐401.
16
Mastel-Smith, B. A., McFarlane, J., Sierpina, M., Malecha, A., & Hail, B. (2007). Improving depression symptoms incommunity-dwelling older adults: A psychosocial intervention using life review and writing. Journal of Gerontological Nursing, 33(5),13-19.
17
Melzer, D., McWilliams, B., Brayne, C., Johnson, T., & Bond, J. (1999). Profile of disability in elderly people: Estimates from a longitudinal population study. British Medical Journal,318(7191), 1108-1111.
18
Oh, J., Kim, H. S., Martins, D., & Kim, H. (2006). A study of elder abuse in Korea. International Journal of Nursing studies, 43(2), 203–214.
19
ORIGINAL_ARTICLE
مقایسهی عاطفه مثبت، خلاقیت و بهزیستی روانشناختی در مرحله تحولی نوجوانی با میانسالی
هدف این پژوهش مقایسه خلاقیت، عاطفه مثبت و بهزیستی روانشناختی در میان نوجوانان و میانسالان بود. پژوهش حاضر از نوع علی- مقایسهای بود که 100 نوجوان و 100 میانسال در آن حضور داشتند. برای نمونهگیری از نوجوانان روش نمونهگیری خوشهای چندمرحلهای و برای نمونهگیری در میان میانسالان روش دردسترسمورد استفاده قرار گرفت که اعضای نمونهپرسشنامههای عاطفه مثبت واتسون، خلاقیت عابدی و بهزیستی روانشناختی ریف را تکمیل نمودند. نتایج بهدست آمده از آزمون تحلیل واریانس چندمتغیره حاکی از وجود تفاوت معنادار بین خلاقیت، عاطفه مثبت و بهزیستی روانشناختی در بین نوجوانان و میانسالان بود (05/0p<). به این صورت که نوجوانان از میانگین خلاقیت بالاتر و عاطفه مثبت و بهزیستی روانشناختی کمتری نسبت به میانسالان برخوردار بودند. همچنین نتایج نشان داد که بین میانگین خلاقیت و بهزیستی روانشناختی در نوجوانان دختر با پسر تفاوت معناداری وجود ندارد، اما بین عاطفه مثبت آنها تفاوت معناداری به نفع دختران وجود دارد (01/0p<). نتایج همچنین نشان داد که تفاوت معناداری بین میانگین عاطفه مثبت و بهزیستی روانشناختی در دو گروه زنان و مردان میانسال وجود ندارد. با توجه به نتایج میتوان گفت که نوجوانان از میانگین خلاقیت بالاتر و در عین حال از عاطفه مثبت و بهزیستی روانشناختی کمتری نسبت به میانسالان برخوردارند. همچنین جنسیت، تفاوت معناداری در متغیرهای مورد پژوهش ایجاد نمیکند، البته به غیر از عاطفه مثبت که در سنین نوجوانی در دختران بالاتر از پسران است. بنابراین تفاوت نسلی در متغیرهای مورد پژوهش به مراتب مشهودتر از تفاوتهای جنسیتی است.
https://jap.razi.ac.ir/article_331_9ff0de1d48a2584a9c39ebbd2696df18.pdf
2016-02-20
187
199
عاطفه مثبت
خلاقیت
بهزیستی روانشناختی
میانسالی
نوجوانی
پیام
جوزی
payamjouzy@yahoo.com
1
کارشناس ارشد مشاوره خانواده، دانشکده علوم تربیتی، دانشگاه فردوسی، مشهد، ایران
LEAD_AUTHOR
مجتبی
رنجبری
mojtaba.ranjbari@yahoo.com
2
کارشناس ارشد مشاوره خانواده، دانشکده علوم تربیتی، دانشگاه فردوسی، مشهد، ایران
AUTHOR
ایوب
مرادی
moradi.cou@gmail.com
3
کارشناس ارشد مشاوره شغلی، دانشکده علوم تربیتی و روان شناسی، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران
AUTHOR
فرشته
زارعی
payamjouzy@gmail.com
4
کارشناسی ارشد روان شناسی عمومی، دانشکده علوم تربیتی و روان شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی، همدان، ایران.
AUTHOR
احمدی، س.ا. (1394). روانشناسی نوجوانان و جوانان. اصفهان؛ انتشارات مشعل.
1
آرگایل، م. (1394). روان شناسی شادی. (ترجمه فاطمه، بهرامی؛ مسعود، گوهری انارکی؛ حمید، نشاط دوست؛ حسن پالاهنگ). اصفهان: جهاد دانشگاهی واحد اصفهان (تاریخ انتشار اثر به زبان اصلی، 2000).
2
بخشی پور، ع. دژکام، م. (1384). تحلیل عاملی تائید مقیاس عاطفه مثبت و منفی. مجله روانشناسی، 9، 65-78.
3
بیانی، علیاصغر؛ محمدکوچکی، عاشور؛ بیانی، علی. (1387). روایی و پایایی مقیاس بهزیستی روانشناختی ریف. مجله روانپزشکی و روانشناسی بالینی ایران، جلد 14، شماره 2، 146-151.
4
خدابنده، ف؛ نوربالا، ا؛ کاهانی، ص؛ باقری، ع. (1391). بررسی عوامل مرتبط با اقدام به خودکشی در افراد میانسال و سالمند. روانشناسی سلامت، شماره 1، 88-96.
5
دلاور، ع، (1394). مبانی نظری و عملی پژوهش در علوم انسانی. تهران، انتشارات رشد.
6
رحمانی، ف؛ سیدفاطمی، ن؛ برادرانرضایی، م؛ صداقت، ک؛ فتحیآذر، الف. (1384). ارتباط شیوه تربیتی والدین با میزان مشکلات رفتاری دانش آموزان.12.4. 365-370.
7
سیف، ع. (1394). روانشناسی پرورشی نوین (روانشناسی یادگیری و آموزش). تهران: انتشارات دوران.
8
شکری، ا؛ تاجیک اسماعیلی، ع.ا؛ دانشور پور، ز؛ غنایی، ز؛ دستجردی، ر. (1386). تفاوتهای فردی در سبکهای هویت و بهزیستی روانشناختی: نقش تعهد هویت. تازه های علوم شناختی. 9(2). 33-46.
9
صادقی مال امیری، م؛ نیکنام، ع.ا. (1389). بررسی تئوری های سازمان بر خلاقیت. دوماهنامه توسعه انسانی پلیس. 7(27)، 47-76.
10
عابدی، ج. (1372). خلاقیت و شیوهای نو در اندازه گیری آن، پژوهشهای روانشناختی، شماره 1 و 2.
11
غضنفری،ا. (1386). اعتباریابیمقیاسمقابلهنوجوانان. مجلهروانپزشکیوروانشناسیبالینیایران.11.3. 290-297.
12
فیست، ج؛ فیست، ج.ج. (2005). نظریههای شخصیت. ترجمه: یحیی سیدمحمدی. (1394). تهران: انتشارات روان.
13
قدرتی، م؛ افروز، غ؛ شریفی درآمدی، پ؛ هومن، ح.ع. (1390). تبیینخلاقیتدانشآموزانتیزهوشبرمبنایهوش،سنورضامندی زناشوییوالدینآنان. فصلنامه روانشناسی افراد استثنایی. شماره 3، سال اول. صص 1 تا 21.
14
کاپلان، ج؛ سادوک، ب. (1393). خلاصه روانپزشکی. (ترجمه نصرت الله پورافکاری). تهران: انتشارات شهرآب. (تاریخ انتشار اثر به زبان اصلی، 2002).
15
گال، م؛ بورگ، و؛ گال، ج. (2002). روشهای تحقیق کیفی و کمی در علوم رفتاری جلد1و2. ترجمه:رضا نصر و همکاران. (1394). تهران : نشر سمت.
16
گل پیچ، ز. (1388). بررسی رابطه بین بلوغ شغلی و پایگاه های هویت در نوجوانان دارای اختلالات بینایی و نوجوانان عادی. (پایان نامه کارشناسی ارشد. چاپ نشده). تهران؛ دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی.
17
لطف آبادی، ح. (1394). روانشناسی تربیتی. تهران: انتشارات سمت.
18
معیدفر، س. (1393). شکاف نسلی یا گسست فرهنگی (بررسی شکاف نسلی در ایران). فصلنامه علوم اجتماعی، شماره 24، 55-80.
19
منصور، م. (1394). روانشناسی ژنتیک: تحول روانی از کودکی تا پیری. تهران: انتشارات سمت.
20
میراحمدی، ل. (1386). تاثیر زوج درمانی کوتاه مدت به شیوه خود تنظیمی بر خوشبینی و شادی زوجین اصفهان. (پایان نامه کارشناسی ارشد چاپ نشده). اصفهان؛ دانشگاه اصفهان.
21
میکائیلی،ف. (1389). بررسی وضعیت بهزیستی روانشناختی دانشجویان دوره کارشناسی دانشگاه ارمیه. دانش نو؛ فصلنامه دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی گناباد. 16(4)، 65-72.
22
Arkin, M. (2015). The Relationship Between Community Violence Exposure and Psychological Well-Being Among Latino Adolescents (Doctoral dissertation, University of Michigan).
23
Auzmendi, E. Villa, A. &Abedi, J. (1996). Reliability and validity of a newly-constructed multiple-choice creativity instrument. Creativity Research Juornal, 9(1), 89-95.
24
Brooks, T. L., Harris, S. K., Thrall, J. S., & Woods, E. R. (2002). Association of adolescent risk behaviors with mental health symptoms in high school students. Journal of Adolescent Health, 31(3), 240-246.
25
Calvaresi, E., & Bryan, J. (2003). Symptom experience in Australian men and women in midlife. Maturitas, 44(3), 225-236.
26
Chow HP. (2007). Psychological well-being and scholastic achievement among university students in a Canadian Prairie City. SocPsycholEduc; 10: 438-493.
27
Cohen, A. O., Breiner, K., Steinberg, L., Bonnie, R. J., Scott, E. S., Taylor-Thompson, K. A., ... & Silverman, M. R. (2016). When is an adolescent an adult? Assessing cognitive control in emotional and nonemotional contexts. Psychological science, 1, 14.
28
Corsini, R. J. (2014). The dictionary of psychology. Brunner/Mazel: Taylor & Francis Group.
29
Fussner, L. M., Luebbe, A. M., & Bell, D. J. (2015). Dynamics of positive emotion regulation: associations with youth depressive symptoms. Journal of abnormal child psychology, 43(3), 475-488.
30
Gilbert, K. E., Nolen-Hoeksema, S., & Gruber, J. (2013). Positive emotion dysregulation across mood disorders: How amplifying versus dampening predicts emotional reactivity and illness course. Behaviour research and therapy, 51(11), 736-741.
31
Kalokerinos, E. K., Greenaway, K. H., & Denson, T. F. (2015). Reappraisal but not suppression downregulates the experience of positive and negative emotion. Emotion, 15(3), 271.
32
Keyes CLM, Shmotkin D, Ryff CD. (2002). Optimizing well-being: the empirical encounter of two traditions. J Perso and Soci Psych; 82: 1007–1022.
33
Kleibeuker, S. W., De Dreu, C. K., & Crone, E. A. (2013). The development of creative cognition across adolescence: distinct trajectories for insight and divergent thinking. Developmental science, 16(1), 2-12.
34
Kwan Christine ML; Love GD; Ryff CD; Essex, Marilyn J. (2003). The role of self-enhancing evaluations in a successful life transition. Psychol Aging; 18 (1):3–12.
35
Lilly, F. R. (2014). Creativity in Adolescence. In Encyclopedia of Primary Prevention and Health Promotion (pp. 1057-1065). Springer US.
36
Lim, S. & Smith, J. (2008). The structural relationship of parenting style, creativepersonality, and loneliness. Creative Research Journal, 20, 412-421.
37
McAdams, D. P. (2013). The positive psychology of adult generativity: Caring for the next generation and constructing a redemptive life. In Positive Psychology (pp. 191-205). Springer New York.
38
Pavot, W. &Diener, E. (2008). The Satisfaction With Life Scale and the emerging construct of life satisfaction. Journal of Positive Psychology, 3, 137-152.
39
Read, C. (2015). A generation gap in career expectations: Claire Read discovers that nurses and midwives born between 1980 and 1994 expect more support and feedback than their predecessors. Nursing Standard, 30(3), 18-19.
40
Reininger, B.M., Evans, A.E., Griffin, S.F., Sanderson, M., Vincent, M.L., Valois,R.F., & Parra-Medina, D. (2005). Predicting Adolescent Risk Behaviors Basedon an Ecological Framework and Assets. American Journal of HealthBehaviors, 29(2):150-61.
41
Runco, M. A. (1999). A longitudinal study ofexceptional giftedness and creativity. CreativityResearch Journal, 12, 161-164.
42
Ryan, R. M. and Deci, E. L. (2001). On happiness and human potentials: a review of research on hedonic and eudemonic well-being. Annu. Rev. Psychol. 52, 141-166.
43
Ryff, C. (1989). Happiness is everything, or is it? Explorations on the meaning of psychological well-being. Journal of Personality and Social Psychology. 57, 1069-1081.
44
Ryff, C. D. & Keyes, C. L. (1995). The structure of psychological well-being revisited. J. Pers. Soc. Psychol. 69, 719-727.
45
Ryff, C.D., & Singer, B. (1998). The contours of positive human health. Psych Inqu; 9: 1–28.
46
Scott, D. (2015), Program Outcome for Youth. Evaluation the NationalOutcomes.
47
Seligman, M. E., &Csikszentmihalyi, M. (2014). Positive psychology: An introduction (pp. 279-298). Springer Netherlands.
48
Sheldon, K.M, & Elliot, A.J. (1999). Goal striving, needsatisfaction, and longitudinal well-being: The self-concordance model. J Perso and Soci Psych; 76: 482-497.
49
Wang, W.L., & Miao, D.M. (2007). Reaserch review of college student's psychological quality. US-China Educ Rev; 4(3): 54-60.
50
Watson D, Clark LA, Carey G. (1988). Positive and negative affectivity and their relation to anxiety and depressive disorders. J AbnormPsychol; 97(3): 346-53.
51
Yan, L. (2005). An investigation of the relationship between the open-endedness of activities and the creativity of young children.
52
Yarnell, L. M., Stafford, R. E., Neff, K. D., Reilly, E. D., Knox, M. C., &Mullarkey, M. (2015). Meta-analysis of gender differences in self-compassion. Self and Identity, 14(5), 499-520.
53
Zell, E., Krizan, Z., & Teeter, S. R. (2015). Evaluating gender similarities and differences using metasynthesis. American Psychologist, 70(1), 10.
54
ORIGINAL_ARTICLE
اثر بخشی ورزش مغزی بر تعادل ایستا و پویا در سالمندان
به زمین افتادن یا سقوط یکی از شایعترین و جدیترین مشکلات برای افراد بالای ۶۰ سال است. افتادن، با افت در فعالیتهای پایه و ابزاری زندگی روزانه ارتباط دارد و آسیبهای ناشی از آن، از عوامل تعیین کنندهی افت عملکردی در سالمندان جامعه است. بنابراین هدف این پژوهش، بررسی اثربخشی تمرینات ورزش مغزی بر تعادل ایستا و پویا در سالمندان فاقد فعالیت بدنی منظم بود. این پژوهش از نوع مطالعات نیمهتجربی و جامعهی آن شامل تمامی افراد سالمند ساکن در خانههای سالمندان شهر ساری بود. روش نمونهگیری پژوهش نیز از نوع نمونهگیری در دسترس بود. به این منظور، با توجه به معیارهای ورود و خروج، 30 سالمند انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه 15 نفره قرار گرفتند. گروه آزمایشی تمرینات ورزش مغزی که به صورت اختصاصی جهت بهبود تعادل بدن طراحی شدهاند را به مدت 8 جلسهی 30 دقیقهای اجرا کردند. به منظور اندازهگیری تعادل ایستا و پویای شرکتکنندگان در پیشآزمون و پسآزمون به ترتیب از آزمون لک لک (جانسون و نلسون، 1979) و آزمون برخاستن و حرکت کردن زماندار (پدسیادلو و ریچاردسون، 1991) استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل دادهها، آزمون تحلیل کواریانس مورد استفاده قرار گرفت. در نهایت نتایج نشان داد که با کنترل نمرهی یشآزمون، بین نمرات تعادل ایستا و پویای دو گروه آزمایش و کنترل تفاوت معنادار وجود دارد. یافتههای این پژوهش مؤید تأثیر تمرینات ورزش مغزی بر عوامل حرکتی مرتبط با افتادن و پیشگیری احتمالی از افتادن در سالمندان است.
https://jap.razi.ac.ir/article_328_6ab7d0e710d881032d35f03be1bb37b4.pdf
2016-02-20
201
211
ورزش مغزی
تعادل ایستا
تعادل پویا
محسن
امیری
mohsen.amiri1985@yahoo.com
1
دانشجوی دکتری روان شناسی، گروه روان شناسی، دانشکده ی علوم اجتماعی، دانشگاه رازی، کرمانشاه، ایران
AUTHOR
پریسا
پورمرادکهن
mohsen.amiri1365@gmail.com
2
کارشناس ارشد رفتار حرکتی، دانشکده ی علوم ورزشی، دانشگاه شهید رجایی، تهران، ایران
AUTHOR
فرشته
بخشیان
fbakhshian1365@yahoo.com
3
دانشجوی دکتری روان شناسی، گروه روان شناسی، دانشکده ی علوم اجتماعی، دانشگاه رازی، کرمانشاه، ایران
LEAD_AUTHOR
اشمیت، آر. ای.، و، تیموتی، دی. (1391). یادگیری و کنترل حرکتی (ترجمه حمایتطلب و قاسمی). تهران: علم و حرکت. (تاریخ انتشار اثر به زبان اصلی، 2005).
1
پورمرادکهن، پ.، امیری، م.، و حاتمی، ف. (1393، اردیبهشت). تأثیر تمرینات مغزی بر تعادل ایستا و پویای دختران غیر فعال. مقاله ارائه شده در اولین همایش ملی تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه پیام نور لرستان، دلفان.
2
پاین، جی.، و ایساکس، ال. (1384). رشد حرکتی انسان (ترجمه ح. خلجی و د. خواجوی). انتشارات دانشگاه اراک. (تاریخ انتشار اثر به زبان اصلی، 2002).
3
جعفری عوری، م.، و پاکگوهر، م. (1393). نگاهی به مشکلات سالمندی: بی تعادلی و سقوط. تهران: نشر خانیران.
4
دنیسون، پی.، و دنیسون، جی. (1393). ورزش مغزی و یادگیری کلی مغز (ترجمه کرمی، و امیری). در دست چاپ. (تاریخ انتشار اثر به زبان اصلی، 1986)
5
رئیسی، جلیل. (1387). مقایسۀتعادلایستادرافرادفعالوغیرفعالدارایکفپایصاف (پایاننامه کارشناسی ارشد چاپ نشده) دانشگاه تهران.
6
صادقی، ح.، نوروزی، ح. ر.، کریمی اصل، ا.، و منتظر، م. ح. (1387). تأثیر شش هفته برنامهی تمرین عملکردی بر تعادل ایستا و پویای مردان سالمند سالم. سالمند، 3(8)، 38- 32.
7
Akuthota, V., Nadler, S. F. (2004). Core strengthening. Archives of Physical Medicine and Rehabilitation, 85 (3 Suppl 1),86-92.
8
American Census Bureau: World population. (2009). Available at http: //www.census.gov
9
Ansari, D. (2008). The brain goes to school: Strengthening the education-neuroscience connection. Education Canada,48(4), 6–10.
10
Brittany, A., Matsumara, M. D., Anne, F., & Ambros, M. D. (2006). Balance in the elderly. Clinics in Geriatric Medicine,22, 395-412.
11
Brain Gym® International Website. (2008). http://www.braingym.org
12
Brown, K. (2012). Educate your brain. Phoenix, Arizona: Balance Point Publishing.
13
Dennison, P. E, & Dennison, G. E. (1994). Brain Gym® teacher’s edition-Revised. Ventura, CA: Edu-Kinesthetics.
14
Dennison, P. E. (2006). Brain Gym® and me: Reclaiming the pleasure of learning. Ventura, CA: Edu-Kinesthetics.
15
Dennison, Paul E. (1981). Switching On: The Whole Brain Answer to Dyslexia. Ventura, CA: Edu- Kinesthetics.
16
Dennison, P. E., & Dennison, G. E. (1985). Personalized whole brain integration. Ventura, CA: Edu-Kinesthetics.
17
Doumas, M., Smolders C., & Krampe, R. (2008). Task prioritization in aging: Effects of sensory Information on concurrent posture and memory performance. Experimental Brain Research, 187, 275-82.
18
Evans, D., Hodgkinson, B., Lambert, L., & Wood, J. (2001). Falls risk factors in the hospital setting: A systematic review. International Journal of Nursing Practice,7(1),38-45.
19
Goswami, U. (2006). Neuroscience and education: From research to practice. Nature Reviews Neuroscience, 7(5), 406–413.
20
Johnson, B. L., & Nelson, J. K. (1979). Practical measurements for evaluation in physical education (4th ed.). Minneapolis: Burgess.
21
Khalsa, G. K., Morris, G. S. D., & Sifft, J. M. (1988). Effect of educational kinesiology on static balance of learning disabled students. Perceptual and Motor Skills,67, 51-54.
22
Lopes, K. T., Costa, D. F., Santos, L. F., Castro, D. P., & Bastone, A. C. (2009). Prevalence of fear of falling among a population of older adultsand its correlation with mobility dynamic balance risk and history of falls. Revista Brasileira de Fisioterapia, 13(3), 223-229.
23
Oh-Park, M., Xue, X., Holtzer, R., & Verghese, J. (2011). Transient versus persistent fear of falling in community-dwelling older adults: incidence and risk factors. Journal of the American Geriatrics Society,59(7),1225–1231.
24
Podsiadlo, D., & Richardson, S. (1991). The timed "Up & Go": A test of basic functional mobility for frail
25
elderly persons. Journal of the American Geriatrics Society, 39(2),142-148.
26
Rankin, K., Woollacott, M., Shumway-Cook, A., Brown, B. (2000).Cognitive influence on postural stability: A neuromuscular analysis in young and older adults. Journals of Gerontology, 55, 112-119.
27
Rockwood, K., Awalt, E., Carver, D., & MacKnight, C. (2000). Feasibility and measurement properties of the functional reach and the timed up and go tests in the Canadian study of health and aging. The Journals of Gerontology Series A: Biological Sciences and Medical Sciences, 55(2),70–73.
28
Shumway-Cook, A., & Woollacott, M. (2000). Attentional demand and postural control: The effect of sensory context. Journals of Gerontology,55, 10-16.
29
Sifft, J. M., & Khalsa, G. C. K. (1991). Effect of educational kinesiology upon simple response times and choice response times. Perceptual and Motor Skills, 73, 1011-1015.
30
United Nations Population Division, World Population Ageing )2007(, New York. Available from: http://esa. un. org/unpp/p2k0data.asp
31
Utley, Paige Lynette. (2007). Using Educational Kinesiology as a Method for Alleviating Letter Orientation Errors (Master's thesis). Retrieved form http://trace.tennessee .edu/utk_chanhonoproj/1126/
32
Watson, A., & Kelso, G. (2014). The effect of brain gym on academic engagement for children with developmental disabilities. International Journal of Special Education, 29(2), 75-83
33
Wilson, M. L., Rome, K., Hodgson, D., & Ball, P. (2008). Effect of textured foot orthotics on static and dynamic postural stability in middle-aged females. Gait posture,27(1),36-42.
34
ORIGINAL_ARTICLE
مقایسه باورهای فراشناختی و نارسایی های شناختی در سالمندان با و بدون رفتارهای دینی
هدف پژوهش حاضر، مقایسهی باورهای فراشناختی و نارساییهای شناختی در سالمندان با و بدون رفتارهای دینی بود. در این پژوهش علی-مقایسهای از نوع گذشتهنگر،جامعه ی آماری پژوهش را کلیه ی سالمندان شهر اردبیل تشکیل میدادند. نمونهی این پژوهش شامل 235 سالمند (112 سالمند بدون رفتار دینی و 123 سالمند دارای رفتار دینی) بودند که به صورت در دسترس انتخاب شدند. برای جمعآوری دادهها از پرسشنامه های رفتار دینی نیلسن،فراشناخت ولز و کارترایتهاتونو نارسایی شناختی برادبنت و همکاران استفاده شد. نتایج آزمون تحلیل واریانس چند متغیری نشان داد که میانگین نمرات مؤلفههای اعتماد شناختی، باورهای مثبت در مورد نگرانی و خودآگاهی شناختی در سالمندان دارای رفتارهای دینی از افراد بدون رفتارهای دینی به طور معنیداری کمتر است (01/0>P). اما بین میانگین نمرات باورهای منفی و نیاز به کنترل افکار در سالمندان با و بدون رفتارهای دینی تفاوت معنیداری بدست نیامد. همچنین نتایج آزمون تحلیل واریانس چندمتغیری نشان داد که میانگین نمرات نارساییهایشناختی ومؤلفههای آن (حواسپرتی، مشکلات حافظه، اشتباهات سهوی و عدم یادآوری اسامی) در سالمندان دارای رفتارهای دینی به طور معنیداری کمتر است (01/0>P).این یافته ها بیان میکند که سالمندان دارای رفتارهای دینی کم، مشکلات بیشتری در زمینهی باورهای فراشناختی و نارسایی های شناختی تجربه میکنند. این نتیجه تلویحات مهمی در زمینهی بهداشت روانی سالمندان دارد.
https://jap.razi.ac.ir/article_332_457eb8f476ca49fca44dfc6219a8e338.pdf
2016-02-20
213
222
باورهای فراشناخت
نارساییهای شناختی
رفتارهای دینی
سالمندان
عباس
ابوالقاسمی
abolghasemi_44@yahoo.com
1
استاد گروه روانشناسی، دانشکده ی ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه گیلان، رشت، ایران
AUTHOR
سیده هایده
کریمی یوسفی
karimihaedeh@yahoo.com
2
دانشجوی دکتری تخصصی روانشناسی، دانشکده ی ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه گیلان، رشت، ایران
AUTHOR
بهنام
خشنودنیای چماچائی
behnam_khoshnoodnia@yahoo.com
3
کارشناس ارشد روانشناسی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران
LEAD_AUTHOR
منابع
1
ابراهیمزاده، ص. (1385). بررسی مقایسهای باورهای فراشناختی، ابعاد کمالگرایی و مهارتهای حل مسأله با توجه به سطوح بلاتکلیفی در بیماران مبتلا به اختلال وسواس، و استرس پس از سانحه و افراد بهنجار (پایاننامه کارشناسیارشد چاپ نشده). دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل.
2
ابوالقاسمی، ع. (1386). بررسی ارتباط باورهای فراشناختی و مذهبی با شکستهای شناختی در میانسالان و سالمندان [گزارش تحقیق]. دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل.
3
ابوالقاسمی، ع.، و کیامرثی، آ. (1388). بررسی رابطه بین فراشناخت و نارساییهای شناختی در سالمندان. تازههای علوم شناختی، 11(1)، 15-8 .
4
ابوالقاسمی، ع.، کیامرثی، آ.، و آق، ع. (1390). ارتباط رفتارهای دینی و خودآگاهی با نارساییهای شناختی در میانسالان. روانشناسی و دین، 4(4)، 41-27.
5
احمدی، خ.، فتحیآشتیانی، ع.، و عربنیا، ع. ر. (1385). بررسی رابطه بین تقیدات مذهبی و سازگاری زناشویی. فصلنامه خانواده پژوهی، 2(5)، 67-55.
6
حاجیزادهمیمندی، م.، و برغمدی، م. (1389). رابطه عمل به باورهای دینی و رضایت از زندگی در بین سالمندان. مجله سالمندی ایران، 5(15)، 94-87.
7
حسنوند عموزاده، م. (1394). بررسی رابطه نگرش مذهبی و کیفیت زندگی در میان مددجویان سازمان بهزیستی. مجله سلامت و بهداشت، 6(5)، 497-488.
8
خداپناهی، م. ک.، و خوانینزاده، م. (1379). بررسی نقش ساخت شخصیت در جهتگیری مذهبی دانشجویان. مجله روانشناسی، 4(2)، 204-185.
9
خدایاریفرد، م.، احمدپورداریانی، م.، هدهدی، ب.، و مؤمنی، ل. (1391). بررسی رابطهی دینداری با موفقیت کارآفرینان ایرانی. فصلنامه توسعه کارآفرینی، 5(4)، 25- 7.
10
درویشپورکاخکی، ع.، عابدسعیدی، ژ.، دلاور، ع.، و سعیدالذاکرین، م. (1391). طراحی ابزار اندازهگیری کیفیت زندگی مرتبط با سلامت سالمندان. مجله تحقیقات نظام سلامت حکیم، 15(1)، 37-30.
11
سهرابی، م. ب.، ذوالفقاری، پ.، مهدیزاده، ف.، آقایان، س. م.، قاسمیانآقمشهدی، م.، شریعتی، ز.، و خسروی، ا. (1387). بررسی مقایسهای وضعیت شناختی و افسردگی سالمندان مقیم سرای سالمندان و ساکن منازل شخصی. مجله دانش و تندرستی، 3(2)، 32-27.
12
عطادخت، ا.، شیخالاسلامی، ع.، حسینیکیاسری، ط.، و کمالآبادی، ن. (1394). نقش باورهای فراشناختی و هوش نابینایان در پیشبینی سازگاری اجتماعی و مقایسهی آن با افراد عادی. افراد استثنایی، 5(17)، 166-149.
13
غباریبناب، ب. (1388). توکل به خدا به عنوان راهبرد حل مشکلات زندگی. تهران: انتشارات دانشگاه تهران.
14
کاظمی، ه.، قاسمی، س.، شریفی، ف.، فخرزاده، ح.، قادرپناهی، م.، میرعارفین، م.، و فروغان، م. (1388). ارتباط وضعیت شناختی و توانایی عملکردی در سالمندان آسایشگاه خیریه کهریزک. مجله سالمندی ایران، 4(12)، 25-16.
15
فرهادی، ع.، عبیداوی، ض.، موحدی، ی.، رحیمی، م.، و مبشر، ع. (1394). مقایسه و ارتباط حمایت اجتماعی و استرس با رضایت از زندگی در سالمندان شهر خرمآباد در سال 1392. فصلنامه دانشگاه علوم پزشکی لرستان، 17(2)، 22-14.
16
نجاتی، و. (1388). کارکردهای اجرایی شناختی قطعه پیشانی مغز در سالمندان. مجله علوم رفتاری، 4(1)، 64-59.
17
یوسفی، ن. (1394). تدوین و ارائه مدل مداخلهی توکل (مذهب محور) و مقایسه اثربخشی آن با مدل فراشناخت بر بهبود عملکرد خانواده کارکنان. مجله روانشناسی بالینی، 7(1)، 13-1.
18
Ahmadi, A., & Shahmohammadi, N. (2015). Studying the relationship between mental health, Spirituality and religion in female students of Tehran Azad University: south Branch. Social and Behavioral Sciences, 205, 236–241.
19
Barrett, D. W., Patock-Peckham, J. A., Hutchinson, G. T., & Nagoshi, C. T. (2005). Cognitive motivation and religious orientation. Personality and Individual Differences, 38(2), 461-474.
20
Broadbent, D. E., Cooper, P. J., Fitzgerald, P. F., & Parkes, K. R. (1982). The cognitive failures questionnaire (CFQ) and its correlates. British Journal of Clinical Psychology, 21(1), 1–16.
21
Carone, D. A., & Barone, D. F. (2001). A social cognitive perspective on religious beliefs: their functions and impact on coping and psychotherapy. Clinical Psychology Review, 21(7), 989-1003.
22
Chiang, K. J., Chu, H., Chang, H. J., Chung, M. H., Chen, C. H., Chiou, H. Y., & Chou, K. R. (2009). The effects of reminiscence therapy on psychological well‐ being, depression, and loneliness among the institutionalized aged. International Journal of Geriatric Psychiatry, 25(4), 380‐388.
23
Corsentino, E. A., Collins, N., Sachs-Ericsson, N., & Blazer, D. G. (2009). Religious attendance reduces cognitive decline among older women with high levels of depressive symptoms. The Journal of Gerontology Series A: Biological Sciences and Medical Sciences, 64(12), 1283–1289.
24
Dixon, R., Backman, L., & Nilsson, L. G. (2004). New frontiers in cognitive aging. London: Oxford University Press.
25
Hill, T. D., Burdette, A. M., Ellison, C. G., & Musick, M. A. (2006). Religious attendance and the health behaviors of Texas adults. Preventive Medicine, 42, 309–312.
26
Islam, S. M. S., & Johnson, C. A. (2003). Correlates of smoking behavior among Muslim Arab-American adolescents. Ethnicity and Health, 8, 319–337.
27
Javid, S., Alavi, H. R., & Fazilat-Pour, M. (2015). The relationship between religious commitment with meta-cognitive skills and philosophical mindedness of the graduate students of Kerman city universities in the academic year 2011-2012. Journal of Religion and Health, 54(3), 943-953.
28
Katz, G., Knobler, H. Y., Laibel, Z., Strauss, Z., & Durst, R. (2002). Time zone change and major psychiatric morbidity: The results of a 6-year study in Jerusalem. Comprehensive Psychiatry, 43(1), 37-40.
29
Koole, S. L., McCullough, M. E., Kuhl, J., & Roelofsma, P. H. M. P. (2010). Why religion’s burdens are light: From religiosity to implicit self-regulation. Personality and Social Psychology Review, 14, 95–107.
30
Lupien, S. J, Fiocco A, Wan N, Maheu, F., Lord, C., Schramek, T., & Tu, M. T. (2005). Stress hormones and human memory function across the lifespan. Psychoneuroendocrinology,30(3), 225-242.
31
McCullough, M. E., & Willoughby, B. L. (2009). Religion, self-regulation, and self-control: Associations, explanations, and implications. Psychological Bulletin, 135(1), 69-93.
32
McCullough, M. E., Hoyt, W. T., Larson, D. B., Koenig, H. G., & Thoresen, C. E. (2000). Religious involvement and mortality: A meta analytic review. Health Psychology, 19, 211–222.
33
Mcfadden, S. H. (1998). Religion and aging. Oshkosh: University of Wisconsin.
34
Mecacci, L., Righi, S., & Rocchetti, G. (2004). Cognitive failures and circadian typology. Personality and Individual Differences, 37(1), 107–113. Nielsen, M. E. (1995). Operational using religious orientation: Iron rods and compasses. Journal of Psychology, 129(5), 485-494.
35
Oner-Ozkan, B. (2007). Future time orientation and religion. Social Behavior and Personality, 35, 51–62.
36
Paiva, C. E., Paiva, B. S., Yennurajalingam, S., & Hui, D. (2014). The impact of religiosity and individual prayer activities on advanced cancer patients' health: is there any difference in function of whether or not receiving palliative anti-neoplastic therapy? Journal of Religion and Health, 53(6), 1717-1727.
37
Pour Ashouri, F., & Rasekhi, S. (2016). Correlation between religious beliefs with mental health and academic performance in medical students. International Electronic Journal of Medicine, 5(1), 1-6.
38
Powell, L. H., Shahabi, L., & Thoresen, C. E. (2003). Religion and spirituality: Linkages to physical health. American Psychologist, 58, 36–52.
39
Rosenzweig, C., Krawec, J., & Montague, M. (2011). Meta-cognitive strategy use of eighth-grade students with and without learning disabilities during mathematical problem solving: a think-aloud analysis. Journal of learning Disabilities, 44(6), 508-520.
40
Shmueli, A., & Tamir, D. (2007). Health behavior and religiosity among Israeli Jews. Israeli Medical Association Journal, 9, 703–707.
41
Siev, J., & Cohen, A. B. (2007). Is thought action fusion related to religiousity? Differences between Christians and Jews. Behaviour Research and Therapy, 45(4), 829-837.
42
Su, X., Shang, L., Xu, Q., Li, N., Chen, J., Zhang, L., … Hua, Q. (2014). Prevalence and predictors of mild cognitive impairment in Xi’an: A community-based study among the elders. PLOS One, 9(1), 193-217.
43